Een van de smaakmakers bij de Giro-start in Apeldoorn is Léon van Bon. Niet op de fiets, maar als fotograaf. Als exposerend fotograaf om precies te zijn, in de stad waar niet zijn wieg stond (dat was in Asperen) maar waar hij wel opgroeide en wielrenner werd.
Van Bon was baanrenner, klassiekerrenner, succesvol in de Tour, tweemaal nationaal kampioen op de weg en hij reed ook de Giro. Daar moest wel eerst zijn carrière zo’n beetje voor zijn afgelopen. In 2007 komt hij terug bij Rabobank maar echt succesvol is dat jaar niet. Hij start dus wel in de Giro, voor het eerst, maar hij keert op dag zes al weer huiswaarts. Ziek, geen kracht meer in de benen, en weg is de illusie om in Italië misschien wel een ritje mee te pikken.
Geen Giro rijden is, of liever was, overigens geen bijzonderheid voor Nederlandse toppers. Van Bons generatiegenoten Boogerd, Erik Dekker en Knaven komen elk ook niet verder dan één deelname. En ondanks de successen van, om maar eens wat namen te noemen, Wout Wagtmans, Johan van der Velde, JP van Poppel, Erik Breukink, Jeroen Blijlevens en Pieter Weening, blijft de Giro voor Nederlanders tweede keus.
Of zelfs een wedstrijd die in z’n geheel aan hen voorbij gaat. De twee beste Nederlandse renners ooit stonden in Italië nooit aan het vertrek. Geen wonder dat de Giro de grootste wielerwedstrijd is die ‘wij’ nog nooit wisten te winnen…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie