In de Oliver Stone-film The Doors zit ergens aan het eind een prachtige scène. Er klinkt muziek, veel lawaai, beelden van Vietnam, Nixon, rassenrellen, demonstraties. Schoten, geschreeuw. Afgrijselijk beeld na afgrijselijk beeld vliegt voorbij. Het is als een journaal met alle ellende van de wereld in één uitzending gepropt. Ondraaglijk. Dan draait de camera naar een dikke, bebaarde, bleke Jim
Ha die Lance!
Maar weer eens een briefje van mij. Op mijn vorige kreeg ik geen antwoord, maar aangezien je met Oprah gaat praten neem ik aan dat je hem wel gelezen hebt. Jammer dat je niet meteen actie hebt ondernomen, dan hadden we de schade
Er bekruipt me de laatste tijd een heimelijk maar tevreden gevoel. Ik knik minzaam als ik de berichten op sportwebsites zie. Opwinding op tv begroet ik met een stiekeme grijns. Columns lees ik met ingetogen maar instemmend gemompel. Achteroverleunend in mijn bureaustoel zie ik fans, commentatoren en sporters worstelen,
Het is Koers kreeg zoals jullie weten de afgelopen zomer regelmatig berichtjes uit Texas. En nog steeds ratelt op onze burelen af en toe de telex. Zoals vandaag, naar aanleiding van DIE foto. Heet van de naald: Telex uit Texas, voor u vertaald door @Ponckster.
Het is officieel. Niemand heeft de Tours de France van 1999 tot en met 2005 gewonnen. Het is Koers had als eerste een exclusief interview met de zevenvoudig winnaar.
Gefeliciteerd! Ik durf het bijna niet te vragen, maar hoe voel je je nu?
Nou, goed eigenlijk. Het is toch een eh
Zondagmiddag. Ik zet de televisie aan en ga er eens goed voor zitten. Koers! Het ziet er heerlijk uit. Vlaanderen. Het waait. Grijze, dreigende luchten. Karl Vannieuwkerke zit kleumend in een tent. De mannen staan te babbelen voor de start. Glanzende outfits, kekke brillen. Iets meer kleur op de benen had ik wel verwacht, ze rijden al een tijdje tenslotte.