“Als we winnen, haal ik hem eraf”. Een baard heeft momentum nodig om te mogen groeien. Voor een scheermes is een daadkrachtige impuls al meer dan voldoende. Joris Nieuwenhuis liet zijn baard staan toen Europa op slot werd gegooid vanwege Covid-19. Geen voorjaarsklassiekers. Dan maar een baard. Voor Joris gingen de kapsalons en barbershops precies op tijd open. Zijn baard

Een klein kruisje. Denkbeeldig een krabbel op bladzijde 153. Dat gebeurde er in het hoofd van Joris Nieuwenhuis toen hij voor het eerst door het roadbook van de 107e editie van de Tour de France bladerde. Etappe 14. Niet alleen een goede etappe voor Team Sunweb. Ook voor hemzelf.

Spanning. Zenuwen zelfs. Nog meer focus. Als een gitarist die het podium

Er was champagne. Er waren mooie woorden van de etappewinnaar. Afgewogen en goed. Net als die champagne. De volgende dag was er ook. Met honderdeenennegentig kilometers, zeven hellingen en vierenveertighonderd hoogtemeters. ‘Zware kost’ om beroerd van te worden.
Na de speech van Marc Hirschi en de uitwisseling bij het diner van sterke verhalen over de gewonnen koers, ging Joris op tijd

“Dit kon wel eens mooi worden!” Joris zag dat kamergenoot Marc Hirschi in de counterattack ging, achter zijn ploeggenoten Tiesj Benoot en Søren Kragh Andersen aan. Dit was zoals hun plan B bedoeld was. Uitgedokterd in de ploegleidersauto. Perfect uitgevoerd op de Côte de la Croix du Pey.
Op het moment dat Joris zijn ploeggenoten in de verte verdwenen, zat Joris

Verloren uurtjes. Het leven van wielrenner is er vol van. Normaliter weet Joris daar wel raad mee. Lekker pielen op zijn gitaar. Verveeld door een boek bladeren. Urenlang struinen op Spotify, op zoek naar nieuwe muziek. Geregeld blijkt de tijd dan toch weer sneller te gaan dan je op voorhand dacht.

De elfde etappe van Châtelaillon-Plage naar Poitiers was een opeenstapeling

“The front row is not for the fragile, my dear”. ’t Is een quote van een rocker in het zwart. Zou zomaar een prima zin voor een profrenner in lycra kunnen zijn. Het was vechten, rammen, beuken op die eerste rijen van het peloton. Het was van draaien en keren, turen en sturen. Te smalle straten, Te scherpe rotondes. Voorbij