Het is voorjaar, het weer is beter, en het is langer licht. De recreatieve wielrenner trekt er in de avonden en de weekenden weer op uit. Wie komt hij dan onherroepelijk tegen? Andere recreanten, in alle soorten maten. Ongeschoren benen, kleding die niet matcht, en zadeltassen
We tellen af naar de koers die dit weekend thuiskomt. We tellen af naar de Tour die weer in Nederland start. Maar stiekem tikt in mijn hoofd ook een andere klok. Een klok die vorig jaar al begon te tikken en die in mei volgend jaar afloopt.
Het goede nieuws was daar
Topsport is jezelf overwinnen.
Iedere keer weer jezelf overwinnen.
Als het regent en je eigenlijk niet naar buiten wil om te trainen. Als het melkzuur in de finale van een koers uit je oren spuit, maar je toch een gat moet dichtrijden. Als je niet won terwijl je wel de beste was, en je er de volgende koers er weer moet staan.
Wat doe je als je een succesvolle carrière op de baan hebt gehad? Een carrière waarin je kampioen bent geweest van Nederland, Europa en de wereld, en ook nog meervoudig? Een carrière met een scheepslading medailles, waar je aan het eind ook nog een Olympische medaille aan toevoegde?
Ga je op je lauweren rusten? Kies je een voor een maatschappelijke carrière?
“Oké, iets naar links voor die bocht, ietsje naar links, ietsje naar links nog en ruim insturen! Ja, primaaaa…..en met snelheid eruit… en nu weer aanzetten voor het rechte stuk! Kom op, kom op, tandje erbij! Gas, gas, gas!”
De stem van Bert Jan Lindeman is het enige wat ik hoor door de wind en het bonzen van mijn hart heen.
Vorig jaar was het Thijs Zonneveld zijn eerste jaar als koersdirecteur en voerde hij direct een aantal innovaties door, zoals camera’s op de fiets en een ander parcours. Naast een naamsverandering – Dutch Food Valley Classic werd Arnhem – Veenedaal Classic – waren er dit jaar meer innovaties.