Het was een Tour met veel verhalen, zoals elke Tour veel verhalen herbergt, maar één ding zal me toch in het bijzonder bijblijven: het vallen, opstaan en weer doorgaan.
Ik weet niet hoe het is om op een racefiets te zitten. Ik heb geen idee hoe het is om een ding met
Op de laatste dag van de Tour de France van 2013 overleed Michel van der Plas. Hij schreef dit liedje, dat u misschien eerder met een andere naam zult verbinden: die van Wim Sonneveld. Een fragment:
Toen ik jou de roze tearoom langzaam binnenschrijden zag,
met
‘Mollemania’. Het is leuk gevonden en een goeie hashtag bovendien, maar eigenlijk klopt er niks van. ‘Mollema’ en ‘mania’ in één woord, dat is een contradictio in terminis van de bovenste plank. Hoe kan er nu een mania ontstaan rond iemand die niet gek te krijgen is? Ach, het land is blij, en geef ons eens ongelijk, want wat hebben
In november vorig jaar twitterde Marcel Kittel het volgende: ‘Sometimes german language makes no sense at all for me. They say there’s a system, I think it’s arbitrariness’.
Op dat moment studeerde ik net twee maanden Duitse Taal en Cultuur en brak ik mijn hoofd over de Konjunktiv II en de Reziprokpronomen.
Lance Armstrong geeft eindelijk het gebruik van doping toe.
Journalist Thijs Zonneveld toont in NRC Handelsblad het systematisch gebruik van doping bij de Rabobankploeg aan.
Oud-Raborenner Danny Nelissen bekent.
Oud-Raborenner Marc Lotz bekent.
Wielrenner Thomas Dekker blijkt klant te zijn geweest bij dopingsarts Eufemiano Fuentes.
Rudi Kemna, ploegleider van Team Argos-Shimano, bekent het
Ik begreep het niet, Lance. Als klein meisje zat ik voor de tv en ik begreep het niet. Ik begreep niet dat een gewoon mens kon wat jij kon. Zoveel beter zijn dan al die andere gewone mensen. Hen allemaal aan flarden rijden in drie weken. Eén keer. Twee keer. Drie keer. Vier keer. Vijf keer. Zes keer. Zeven keer.