Vorig jaar liet Niki Terpstra in de 15e etappe naar Montpellier zien hoe hard hij kan fietsen. Vlak voordat hij gepakt werd door Gilbert, en daarna het peloton, ging een van de cameramotoren eventjes naast hem rijden. Vlakke rug, onderarmen plat op het stuur, trekkend aan de
De Tour de France. Daar kun je dus op gokken. Ook in de historisch warme zomer van 1995, diep in de provincie, in de Friese Wouden, waar een viertienjarige Pieter Weening waarschijnlijk al rondfietste. Ergens tussen Opel Mantra en Koikarper, tussen Dunlop Enerka, Autorama en Philips. In Drachten waar de Kaden zijn. Het waren de jaren van klinkende namen die
Hetiskoers-bloggers omarmen doorgaans kritiekloos de koers. Wat wil je ook. Neem nu bijvoorbeeld Leo Aquina, die zijn liefde voor Ligurië fraai verpakte in een licht doorschijnende hemelsblauw jurkje. Daar zet je toch onmiddellijk de TV door aan? (Hopend op de doorgaans bijzonder geestige toespelingen op het vrouwelijk schoon door Michel Wuyts en/of José de Cauwer?) En of dat allemaal
De sneeuw is weg, de koers is terug. Na alle Elfstedenteleurstelling is het een geruststelling dat de koers ALTIJD doorgaat. Uiteraard laten de experts van hetiskoers hun licht
Het enige echte hetiskoers-wielershirt is een feit. Althans: het ontwerp is er. Rij al dit voorjaar in een waarlijk uniek shirt!
En voilà, het mag nu openlijk gezegd worden: hetiskoers.nl is het meest succesvolle en gezelligste Nederlandstalige wielerblog ter wereld. En dat mag gevierd worden. Natuurlijk spreekt iedereen dat
Opgedragen aan Ken Lambeets
i.s.m. Lidewey van Noord, Léon Geuyen en Pieter van der Meer
Andrea Tafi kuste in 2005 voor zijn laatste Parijs-Roubaix de door hem geliefde kasseien van de mooiste voorjaarskoers ten noorden van Parijs en ten zuiden van Doornik. In mijn herinnering deed hij dat jankend en niet met pauselijke ingetogenheid, zoals op de foto. En eerlijk