In de uitzending van de Avondetappe wordt een verhaal van Frank Heinen voorgedragen door Joost Prinsen. Direct nadien kunt u het stuk hier nog eens nalezen.

We zijn halverwege de Tour de France 1999.
‘Hi.’
‘Hallo.’
‘Waarom doe je dat?’
‘Wat?’
‘Waarom schrijf je al die shit over mij in de krant?’
‘Het is geen shit.’
‘Beschuldigingen zijn het!’
‘Ik doe het voor de generatie renners na ons.’
‘Als je zoveel op hebt met de nieuwe generatie: why don’t you fuck off?’
Lance Armstrong en Christophe Bassons.
De een schreef gedurende die Tour een column voor de krant Le Parisien. De ander was bezig een zeven jaar durende heerschappij van de grond te tillen.
Bassons, die zich bij het Festina van Virenque altijd ver van de middelen gehouden had.
Bassons, tegen wie een collega zei: jij kunt Parijs-Roubaix winnen, je hoeft alleen je hematocriet naar vijftig te tillen.
Bassons, Monsieur Propre.
Er waren eerder renners geweest als Bassons. Zuivere jongens in een troebele wereld. Ze haakten af, een voor een, een pak illusies armer. Edwig van Hooydonck, Frans Maassen; ze reden zich stuk op hun eerlijkheid en verdwenen uit het peloton. Gilles Delion – van wie men zei dat hij appels at waar roestige spijkers in zaten om zijn ijzergehalte op peil te houden – vertelt zijn verhaal nog wel eens. Hoe hij in 1990 het Criterium International reed. Op de Cote de Vidaque reed hij de fine fleur van het peloton uit het wiel.
Zes jaar later, in de bloedstrijd die het wielrennen geworden was, reed in diezelfde wedstrijd, op diezelfde Cote de Vidacque de ene renner na de andere bij Delion vandaan. Hij bleef achter, alleen met zijn principes. Brommers waren het, gevuld met wonderbenzine die hij weigerde te tanken.

‘Er is nog steeds doping in het peloton,’ schreef Christophe Bassons in zijn Parisien-column. Hij had gelijk, maar kreeg het niet: enkele dagen later werd hij gedwongen af te stappen. Weggepest.

In het voorjaar van 2012 rijdt Bassons nog eens een marathonwedstrijd op de mountainbike. Wanneer hij opgeeft en naar huis vertrekt, mist hij zijn dopingcontrole. Monsieur Propre wordt voor een jaar geschorst.

© Espe



Frank Heinen