Geen sport zo katholiek als het wielrennen. Net als de Roomsen is ook het wielerpeloton conservatief, als het nodig is blijven de rijen gesloten en geldt de zwijgplicht, ze zijn niet vies van uiterlijk vertoon, er is lijden, er zijn plagen, er wordt gezondigd, gebiecht en vergeven. De wielerhistorie zit dan ook vol voorbeelden van de innige band tussen de katholieke kerk en het wielrennen.

De paus die een shirt zegent, de pastoor die een Belgische kermiskoers zegent. Bartali op audiëntie en een Colnago voor de paus. Amore e Vita, de wielerploeg van het Vaticaan. Het zijn maar wat voorbeelden van het contact tussen kerk en koers.

Een tijdelijke verhuizing van het wielermuseum in Roeselaere naar de Paterskerk in de stad is aangegrepen voor de expositie Koers Is Religie.

Wie beelden van deze expo ziet, kan haast niet wachten om deze wielertempel te gaan bezoeken.

Om alvast in de stemming te komen, heeft uitgeverij Kannibaal het boekje Koers is Religie uitgegeven. En zelfs zonder bezoek aan de expo is het volop genieten van dit prachtig vormgegeven (precies als een gebedenboekje) boekje.

Zeven sacramenten
Het onderwerp koers en religie wordt behandeld via de zeven (wieler)sacramenten. In het doopsel gaat het over de voorjaarskoersen, en de scapulieren en paternosters in het peloton. Bij het vormsel komen de pauselijke zegeningen, de soigneur en de befaamde kapel Madonna del Ghisallo uit de Ronde van Lombardije aan bod.

2008200_tdf_002_merckx_ps.bro

De Ronde van Vlaanderen als hoogmis, het bijgeloof van de renners en de kermiskoersen zijn gevat onder het sacrament van de eucharistie. In de biecht gaat het onvermijdelijk over doping en het huwelijk gaat over het verbond tussen Ventoux en Simpson, Vlaanderen en de Muur.

Het zesde sacrament, de ziekenzalving, is gebruikt voor prachtige en dramatische foto’s van gewonde renners die een piëta lijken te kopiëren. En ook de dood ontbreekt niet in dit hoofdstuk.

Als laatste sacrament is er de priesterwijding, over de priesters en hun band met de koers en over de twee apostels Bartali en Briek.

Mooie foto’s, slimme verbanden, leuke weetjes, dit kleine boekje biedt ontzettend veel plezier. Uitgeverij Kannibaal besloot om dit werk vergezeld te laten gaan met een curiosum in dezelfde vormgeving.

Le Tour Imaginaire
Le Tour Imaginaire is een boek van Kannibaal-oprichter Jan Maes. In het verhaal rijden alle helden uit de Tourhistorie samen een Tour de France, parallel met dit verhaal vindt een jongen uit de erfenis van zijn oom een mysterieus verhaal over Maurice Garin.

Maes vertilt zich een beetje met dit onderwerp. Het is een leuk gegeven om alle Tourlegendes met elkaar te vergelijken – Tim Krabbé deed dat al met ingewikkelde formules in zijn verdienstelijkheidsklassement – maar om ook nog allerlei anekdotes uit de wielerhistorie (de dood van Monseré, VDB die voor de rondemiss wint, Hoogerland in het prikkeldraad, Abdel-Kader Zaaf en de drank, de val van Roger Rivière en meer) in één Tour te stoppen is gewoon te veel. En het parallelle verhaal van de jongen en Maurice Garin is te warrig.

Leuk is wel dan weer om 160 door Maes getekende prentjes van de deelnemers van deze fantasie-Tour erbij te krijgen.

Alex van der Hulst