Ik lees over haar in boeken. Struin het internet af. Vraag het aan vrienden en bekenden. Want ik moet het gewoon weten. Waar ze ligt. Hoe lang ze is. Haar percentages. Wat haar beste en slechtste kanten zijn. Wie haar als triomfator hebben bedwongen. En wie een blauwtje hebben gelopen. Voordat ik een berg bedwing met mijn carbonnen ros, wil ik het allemaal weten.

Tom niet.

“In bergen verdiep ik mij eigenlijk niet. Tot aan de voet van een klim weet ik alles wat nodig is om mijn werk te doen: richting en kracht van de wind, temperatuur, neerslagkans, rotondes, vervelende bochten, smalle wegen, stukken waar ik flink door kan trekken en de punten waar we van voren moeten zitten. Als de voet van een klim is bereikt, zit mijn werk erop. Dan rijd ik zo efficiënt mogelijk naar boven om binnen de tijd binnen te komen. Dan is het aan mijn ploegmaten om onze kopman tot zo diep mogelijk in de finale te assisteren.”  

Zo langzamerhand begin ik het te begrijpen. Misschien meer nog dan fysiek, is een ronde van drie weken een grote mentale beproeving voor de renners. Waarin ze veel informatie tot zich nemen, deze screenen en omzetten in daden. Een mentale beproeving die ze alleen doorstaan als ze zich focussen op de dingen die ertoe doen. En zich afsluiten van randzaken. Van dag tot dag. Drie weken lang.

“Op de dag dat we in Italië aankomen blader ik voor het eerst het routeboek door. Heel globaal. Om toch een inschatting te maken van wat me te wachten staat. Maar ik vergeet het ook snel weer. Het heeft toch geen zin om te weten wat allemaal nog kom. Pas op de avond voor een etappe kijk ik hoe het parcours exact verloopt. Wat cruciale punten zijn. Met de informatie van de data-analisten, verkenners en ploegleiding is de voorbereiding compleet. Zo doen we dat dag na dag.”

Zo rond vijven komt Tom Stamsnijder hier vandaag door Roccamorice gereden. Steil omhoog naar de top van de Blockhaus. Zonder te weten dat dit gehucht een eigen Hardrockcafé heeft (gelukkig met goede wifi en de lekkerste espresso). Zonder te weten dat er nog dertien echt afgrijselijk steile kilometers volgen. Dat er in Europa bijna geen berg te vinden is die meer hoogtemeters overbrugt. Dat de allergrootste namen uit de wielersport hier hebben gezegevierd, maar ook zijn gesneuveld. En dat in deze streek nog steeds hele gevaarlijke bruine beren en wolven rondlopen.

Sommige dingen kun je beter maar niet weten.

Stammie’s Giro. De 100ste Giro d’Italia in het wiel van Tom Stamsnijder, Twentse meesterknecht van Team Sunweb
Martijn Kogelman
Laatste berichten van Martijn Kogelman (alles zien)