We schrijven maart 2007, Dwars door Vlaanderen, de eerste koers in Vlaanderen die ruikt naar de lente, vrij vertaald: die ruikt naar de Ronde van Vlaanderen. Voor de eerste maal haar kasseien, haar hellingen: Varent, Kwaremont, Edelareberg, de woorden proeven en smaken als naar een eerste liefde: halsoverkop, roekeloos, eeuwig, zout op de lippen (alhoewel dit laatste geen steek houdt binnen deze column).
Volle finale: we zitten volledig in de race en nemen letterlijk de brug over de Schelde in Kerkhove, jip, de bocht rechts, laatste 6 km in de huidige Ronde van Vlaanderen, de radio helsluid: koers, koers, koers.
We spotten plots een groen-zwarte renner op het fietspad met rugnummer, asymmetrisch met het schreeuwerig ritme van de koersradio, effe checken en ja: het blijkt een renner te zijn, Fransman David Boucher, actief en aanwezig in de vroege vlucht, die zich nu buiten de wedstrijd een weg baant naar aankomstplaats Waregem. In een opwelling groeten we , autoruitje naar beneden, en we krijgen een merci terug, kalverliefde is geboren.
Franco-Belge: oktober hetzelfde jaar: de liefde voor de weg is bij menig toeschouwer weggeëbd en heeft zich verplaatst naar de modder en bijhorende cyclo-cross. De opkomst voor de laatste wegrittenkoers op Belgische bodem is navenant: 3 verdwaalde Walen en 2 enthousiaste West-Vlamingen: we knopen een gesprek aan met David en zijn verkocht: voor deze gast gaan we supporteren en bijgevolg door het vuur, Landbouwkrediet 4ever!
We spoelen de volgende jaargangen even door: drie supportersavonden, vijf Paris-Roubaix-avonturen later, het ordewoord is jammer genoeg malchanche: je kan het zo gek niet bedenken of David kwam het tegen: passerende trein, lekke band met falende ploegleiding, lekke band zonder ploegleiding, ziekte, jawel: David kwam het tegen.
Dit jaar nog: tijdrit Driedaagse De Panne: eindelijk in beeld, eindelijk de aandacht die hij verdient; wordt het programma toch niet onderbroken voor een nieuwsflits…
Steeds kiest hij voor de vroege vlucht, baroudeur 100%, maar steeds la malchance. Als er één koers is die David op het lijf geschreven is, dan is het wel Paris-Roubaix: geen hellingen, maar gewoon rechtdoor: man tegen man, hard tegen hard, maar 100% eerlijk, de oerbeschrijving van wielrenner zijn.
Daarom, lieve David, wensen je voor één keer alle succes toe: moge je inspanningen van oktober tot op heden zich eindelijk vertalen in een mooie uitslag zondag.
Waarom?
Je bent geen toptalent maar je leeft 100% voor je vak,
je bent papa maar kiest voor een nomadenbestaan , ver van je gezin;
je hebt een mening en verkondigt die ook
je hebt een duidelijk standpunt over doping,
je werd geboren in Frankrijk, maar je werd bewust Belg
je werd geboren in Frankrijk, maar je bent bewust verhuisd naar het parcours van de Waalse Pijl om verder renner te worden,
daarom David: wij hopen dat je Paris-Roubaix wint, gewoon omdat we van wielrennen en van jou houden. #boubouche4ever
- Een sixpack aan renners voor 2018 - 16/08/2017
- Gent-Wevelgem, een Beaufort -epos - 31/12/2015
- Je m’appelle Maillot Combiné - 27/06/2015
Geef een reactie