De carrière van Davide Rebellin begint volgens de meeste bronnen in de bronstijd, misschien in het neolithicum, met grote zekerheid na de komst van de mens.

Rebellin herinnert het zich alsof het gisteren was: ‘Mijn eerste fiets was een ijzeren fiets. Al mijn collega-nieuwelingen reden met prachtige fietsen helemaal uit brons. Dat belette me niet om veel koersen te winnen. Ik debuteerde bij de profs op 21-jarige leeftijd. Ja, dat moet gezegd, ik werd vrij jong prof. Vandaar mijn lange carrière natuurlijk ook.’

Rebellin moet tot 776 voor Christus wachten eer hij op de Olympische Spelen debuteert. ‘Achteraf denk je weleens: moest dat echt zo lang duren? Aan de andere kant motiveerde de olympische droom me om hard te blijven werken. Ik heb later de vruchten geplukt.’

In 73 voor Christus neemt Rebellin deel aan de Italiaanse najaarsklassieker Rome-Neapolis. De Helvetiër Spartacus weet al bij de start te ontsnappen en wordt niet meer bijgehaald. In zijn vierde van zes autobiografieën tekent hij op onderweg een Romeins legioen te hebben verslagen. Daar zijn geen historische bronnen van. Waar wel bronnen van zijn, is dat hij zich tussen Rome en Neapolis heeft laten voortslepen door twee stieren, een wederdienst die ze boden voor de hulp die Spartacus bood bij hun vlucht uit een Romeinse arena.

In 254 na Christus komt deze historie aan het licht. Toch reageert Rebellin niet verbitterd: ‘We maken allemaal fouten. Laten we vergiffenis schenken.’ Rebellins milde houding mag geen verwondering heten. Rond het jaar 0 voor Christus of 0 na Christus (afhankelijk van de bron) wil Rebellin een godsdienst stichten waarin clementie en barmhartigheid centraal staan, maar hij acht er op dat moment de tijd niet rijp voor. Gezien het verdere verloop van zijn wielercarrière de enige juiste keuze.

In al die tijd heeft Rebellin veel wedstrijden zien verdwijnen. Zo wint hij in 114 na Christus twee etappes in de laatste editie van de Ronde van het Romeinse Rijk. Vanwege de lange verplaatsingen, soms drie dagen aan een stuk fietsen, kwamen renners niet tijdig aan de start, waardoor de Ronde van het Romeinse Rijk onder keizer Trajanus van de kalender verdween.

Een van de grootste drama’s uit zijn carrière vindt plaats op 19 juli 69 na Christus. Rebellin draagt in de Ronde van het Romeinse Rijk de leiderstrui, wanneer hij betrapt wordt op Savonicum, het bekende middel dat vocht afdrijft via de traanklieren. Rebellin dreigt uit zijn burgerrechten te worden ontzet, maar keizer Vespasianus verleent hem gratie. ‘Een veel fijnzinnigere man dan keizer Nero, in wiens buurt er altijd wel een brandje te blussen viel,’ aldus Rebellin.

We moeten wachten tot 863 na Christus eer Rebellin Parijs-Robacum wint, de voorloper van Parijs-Roubaix, destijds nog op geasfalteerde wegen.

Daarna kent Rebellin een minder millennium. Zelf is hij hier altijd mysterieus over geweest: ‘Onvermijdelijk in een wielercarrière. Zaak om niet op te geven, te blijven werken en kracht te putten uit de signalen van hoop.’

Opgelet, het is niet dat hij in die periode niets presteert. In 1491 wint Rebellin de Tour of California.

In 1789 wint Rebellin de eerste en laatste editie van Parijs-Bastille na een onweerstaanbare aanval. Al in 1815 boekt hij een volgend spraakmakend succes: op de golvende gravelbanen in de Slag om Waterloo stelt hij na een rist ereplaatsen de eindzege in de Napoleon Games Cycling Cup veilig. In 1903 debuteert Rebellin in de Tour de France. ‘Door omstandigheden nu pas. Je bent pas renner als je de Tour hebt gereden, zegt men weleens. Nu hoef ik daar niet meer aan te twijfelen. Ik ben een wielrenner,’ laat hij destijds optekenen.

Rebellin hoeft vanwege zijn leeftijd in geen van beide wereldoorlogen te vechten. Net na de Tweede Wereldoorlog barst er in het katholieke Italië een strijd uit tussen de wulpse Gino Bartali en de vrome Davide Rebellin. U kent het verhaal. Voor Rebellin geen alcohol, geen tabak, alleen zelfgemaakte gezegende glutenvrije bessencake zonder toegevoegde suikers. Bartali rookte in die mate dat hij een tijdje zijn stem verloor en drinken kon hij ook. Kortom, niet het toonbeeld van soberheid en gematigdheid. In realiteit was Bartali best gelovig, maar een matte tegenstelling baatte de krantenoplage niet. En vermits het de mythe rond zowel hem als Rebellin vergrootte, ging hij er ook niet tegenin, maar bevestigde hij het gangbare beeld zelfs door met de vrouw van Fausto Coppi, een andere renner uit die tijd, het bed te delen. De kranten vertelden er niet bij dat Coppi intussen zijn vrouw had verlaten voor een consequent in het wit geklede dame.

In 2004 wint Rebellin de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Klinkt absurd en totaal ongeloofwaardig, maar geloof het of niet, dit is werkelijk gebeurd.

In 2008 wordt Rebellin betrapt op doping. CERA. Criticasters brengen meteen zijn positieve test op Savonicum in herinnering. Beetje oneerlijk natuurlijk, allemaal intentieprocessen die ons verwijderen van de waarheid, aangezien Rebellin werd vrijgepleit. Rebellin schreeuwt in 2008 zijn onschuld uit: ‘Ik doe – ik mag toch zeggen – al enige tijd aan wielrennen en testte nooit positief. Dat kan je niet zomaar aan het toeval toeschrijven.’

Nu zegt Rebellin over die positieve test: ‘Het is zo lang geleden. Als ik het me goed herinner, heeft het Italiaanse gerecht mijn naam gezuiverd. Ik blijf niet in het verleden hangen. Ik kijk naar wat de toekomst brengt. Fietskampen organiseren op Tenerife en mijn ervaring doorgeven aan jongere renners.’ Op de vraag of hij de nieuwe coach van Alejandro Valverde wordt, glimlacht hij veelbetekenend.

Rebellin wordt twee jaar geschorst. Een eeuwigheid in het leven van een renner. Hij maakt echter een geslaagde comeback, wint de Sibiu Cycling Tour (voorheen de Ronde van Dacië) en beslist desondanks te stoppen met wielrennen. Dat deze impulsieve beslissing hem maar niet zal spijten!

Dit weekend rijdt Rebellin zijn laatste wedstrijd, het nationaal kampioenschap van Italië. Het einde van de geschiedenis.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)