‘De finish is at the finishline’. Deze quote is onlosmakelijk verbonden aan de eerste rit van de Tour de France van 2013 (die van de Orica-bus en het toch weer niet verplaatsen van de finish). Colombiaan Mauricio Ardila is ten tijde van de beroemde kreet geen prof meer die grote wedstijden rijdt. Hij slijt zijn wielerdagen bij het ploegje Aguardiente Antioqueño. De Tour is ver weg voor hem. De Tour die de klimmer overigens ook nooit mocht of kon rijden.
Ongewild heeft Ardila wel iets met de finishline-uitspraak. In 2005, hij komt dan uit voor Davitamon-Lotto, doet hij het erg goed in de Vuelta. In de dertiende rit lijkt hij zijn grootste zege te gaan halen maar 150 voor het einde van de etappe is hij al aan het uitbollen. Hij maakt een zegegebaar omdat hij over iets rijdt dat in zijn ogen ‘the finishline’ is. Niet dus. Twee renners snellen hem voorbij, Ardila is de huilende derde.
‘I made a mistake, but I have to learn from this. It was a shame because today I was going pretty strong and I was really ready to win. I had the chance, but you know… these things happen. There will be another day’, tekent Cyclingnews.com op uit de mond van de Colombiaan.
Zijn goede rijden in deze Vuelta (hij eindigt achtste in de eindrangschikking) levert hem wel een vet contract bij Rabobank op. Omdat hij nog vast zit aan Davitamon, moet hij de Belgische ploeg een afkoopsom betalen maar daar is het Rabo-salaris blijkbaar hoog genoeg voor.
Bij de bankploeg komt het er voor de klimmer niet echt uit. Een toptien-klassering in een grote ronde weet hij niet te herhalen en op zijn ‘there will be another day’-kans op een ritzege wacht hij nog steeds.
Maar Mauricio Ardila is 35 jaar en fietst nog. Dus wie weet…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie