PernebekovEen jonge, onbekende renner uit een heel ver land stierf in een ander heel ver land en het leidde tot niet meer dan een kort bericht en een hulpfonds voor de familie. Verder bleef een tragisch dieptepunt in het afgelopen wielerjaar grotendeels buiten het blikveld van de wielervolger.
Yerlan Pernebekov (Şımkent, Kazachstan 16-06-1995) werd op achttienjarige leeftijd getroffen door een beroerte. Na een dag trainen in het hooggebergte zat hij aan een eettafel met zijn ploeggenoten toen zijn hoofd van binnen begon te bonzen. Het was op vrijdagavond 14 maart 2014 dat de jonge Kazach met spoed over de bochtige wegen van de Andes vanuit het stadje San Miguel de Ibarra werd overgebracht naar het ziekenhuis van Quito, de hoofdstad van Ecuador. Het opleidingsteam van Astana was in Ecuador om een paar weken te trainen tijdens het vroege voorjaar. Trainen op hoogte, dat kan in Ecuador. Het kan ook op andere, beter bereikbare plekken in de wereld. Toch koos de ploeg ervoor om hun kamp op te slaan in dit verre land zonder wedstrijden op de internationale kalender. Het Astana Continental Team deed het al jaren zo. Met zestien renners plus begeleiding arriveerden ze op de luchthaven van Quito, de fietsen werden in busjes geladen en zo reden ze over Pan-American Highway naar de voet van vulkaan Cerro Imbabura.

Yerlan Pernebekov belandde in een kunstmatige coma die hem nog drie dagen in het ziekenhuis van Quito hield. Al die tijd bleef teamcoach Vladimir Remyga bij hem. Artsen konden niets meer voor hem doen. Op 17 maart overleed Yerlan, de jongen die door zijn ploeg zal worden herinnerd als het talent dat altijd met een glimlach rondreed. Als de jongen die op de dag af één jaar eerder nog jeugdkampioen van Azië werd. De jongen die zichzelf, nota bene op de dag dat de fatale beroerte hem trof, aan de wereld toonde met een Twitteraccount waarop foto’s van hem verschenen. Tien tweets met tien foto’s staan nog online als rouwprentjes van een jonggestorven talent.

Hij staat vereeuwigd op de hoogste trede van het podium bij de Aziatische kampioenschappen in een witte kampioenstrui met om zijn nek een dikke, gouden medaille. Yerlan is te zien als de wazige bijvangst van een scherpe actiefoto waarop Mark Cavendish schittert. Het bewijst zijn kortstondige aanwezigheid in het wiel van het succes.
Tot slot is er de foto tegen de achtergrond van een bergmeer, omringd door de hoge toppen van de Andes. Hij bedekt zijn ogen met een zonnebril en draagt sokken van team Sky. Het ritsje van zijn shirt staat open. Het is waarschijnlijk zijn laatste portret, genomen tijdens een training over de wegen tussen Ibarra en de Colombiaanse grens. Trainingen die hem extra kracht hadden moeten geven om de laatste stap naar de profs te zetten. Zijn team zou na het trainingskamp net als ieder jaar vertrekken naar de wedstrijden in Bretagne en Normandië.
Daar zat hij, duizenden kilometers verwijderd van zijn familie in het Kazachstaanse Şımkent, een stad dicht tegen de Oezbeekse grens.
Hij zat klaar om weer op de fiets te stappen.

 

  • Voor de familie is een fonds opgericht door zijn team. Yerlan Pernebekov, de achttienjarige jeugdkampioen van Azië, was de enige kostwinnaar van zijn familie.
Martijn Sargentini