Stel de vraag welke Nederlanders top 10 reden in de Vuelta en je zult de geijkte namen als antwoord terugkrijgen. Jan Janssen, Joop Zoetemelk, Erik Breukink, Robert Gesink. Dat ene Luc Suykerbuyk uit Nispen in 1989 tiende werd in het eindklassement, lijkt een vergeten prestatie.
Luc Suykerbuyk? Juist. De Brabander behoort tot dezelfde lichting als Erik Breukink, Gert Jakobs en Erwin Nijboer. Suykerbuyk was een late instromer. Pas na het afronden van de opleiding MTS Werktuigbouwkunde besloot hij zich helemaal op het wielrennen te concentreren. Als junior won hij in 1982 welgeteld één wedstrijd en ook als amateur was hij geen veelwinnaar.
Via de Belgische renner Ludo Loos, die zijn geld in Spanje verdiende, kwam Suykerbuyk bij een Spaanse amateurploeg terecht. Hij verkaste naar Spanje, reed vooral in het middengebergte mooie uitslagen en tekende in 1987 een profcontract bij Dormilon, de Spaanse ploeg waar ook Ludo Loos en Leo Wellens deel van uitmaakten. Toen de formatie eind dat jaar werd opgedoekt, nam de kleine Zahor-ploeg Suykerbuyk in dienst.
Luc Suykerbuyks doorbraak kwam in 1988. In de Ronde van het Baskenland maakte hij indruk door de bergetappe naar de Alto de Ibardin te winnen. Een groepje met Erik Breukink, Pedro Delgado, Sean Kelly en Alvaro Pino kwam op 41 seconden binnen; Suykerbuyk mocht de leiderstrui aantrekken. Pas op de slotdag werd de Brabander onttroond. Eerst wist Erik Breukink een rit in lijn te winnen, waarbij hij 40 seconden van Suykerbuyks voorsprong afknabbelde. In de daarop volgende klimtijdrit verdedigde Suykerbuyk tevergeefs een voorsprong van één seconde. Breukink won de Ronde van Baskenland uiteindelijk met 24 tellen voorsprong.
Een jaar later trok Suykerbuyk in het shirt van Lotus op golvend terrein ten aanval in de Vuelta. In de slotklim bleef hij samen met twee Columbianen over, met wie hij in de sprint gemakkelijk afrekende. Suykerbuyk bleef ook in het hooggebergte behoorlijk overeind, waardoor hij uiteindelijk een prachtige tiende plek in het eindklassement veroverde, op maar 9 minuten van winnaar Pedro Delgado.
Wat een voorbode had moeten zijn van een mooie carrière als ronderenner, bleek het voortijdige hoogtepunt. In de twee volgende seizoenen bij Lotus-Festina haalde Suykerbuyk nooit meer het niveau van 1989. Toen PDM en Festina in 1993 fuseerden, mocht hij vertrekken. De Spaanse Brabander vond nog wel een plek in het Zwitserse Weinmann-team, waar Adri van der Poel als kopman was aangetrokken, maar het seizoen liep uit op een teleurstelling. Op zijn 28e zei Suykerbuyk de sport gedesillusioneerd vaarwel.
Zeventien jaar later is Luc Suykerbuyk de eigenaar van een fietsenzaak in het Spaanse Castellon, nabij Villareal. Hij is er met zijn vrouw en twee zoons blijven hangen vanwege het klimaat en het gebrek aan haast en hijgerigheid.
Mooi verhaal over deze vergeten renner!