Tijdens de afgelopen Tour vroeg ik me weer af hoe het toch moet zijn om als renner in de kokende Pyreneeën over die smalle, ingeklemde weggetjes te fietsen, terwijl de motoren en auto’s voor je constant hun koolmonoxide over je uitspuwen. Het leek me vooral vervelend en benauwend, maar of het echt invloed had op de prestaties wist ik niet. Nu wel, want ik hoorde er tijdens de Tour iets over op Radio Tour de France.

Het komt erop neer dat voor iedere molecuul koolmonoxide die zich hecht aan een rode bloedcel, géén molecuul zuurstof gebonden kan worden. Daar komt bij dat koolmonoxide 240 keer gemakkelijker bindt aan een rode bloedcel dan zuurstof. Een ongelijke strijd dus. Het lijkt me duidelijk dat al die troep in je longen niet alleen je prestaties nadelig beïnvloedt, maar dat het ook gewoon hartstikke ongezond en soms zelfs gevaarlijk is. De expert op Radio 1 bevestigde het.

Als de Tour, maar ook de wielersport in zijn algemeenheid, zo graag een cleane sport wil zijn, waarom dan niet op alle vlakken? Ik zou zeggen: verbind je als organisator aan de producent van op elektriciteit rijdende auto’s en motoren. Hybride mag ook. Los van het voordeel voor de renners zijn er meer voordelen, want het past bij sport (gezond), de tijdgeest (vraag naar duurzaamheid) en werkt dus enorm versterkend voor het imago van de koers. En er valt nog aan te verdienen ook.

Maar blijkbaar vindt men de kortetermijneuro’s van de dieselmotoren van Skoda aantrekkelijker.

Wil je met antidopingprogramma’s en stimulering van fair play een sport creëren die kan rekenen op een breder draagvlak, dan moet je verder vooruit lopen. De wielerwereld is een reactieve en volgens mij laat men een grote kans liggen. De tourorganisatie is buitengewoon machtig en heeft de autoriteit om zwaardere eisen te stellen aan haar partners (lees: geldschieters). Als ze nu eens zouden inzetten op sponsoren die iets met elkaar gemeen hebben, dan wordt de Tour nog veel groter.

Begin bij een duurzaam investerende bank, een producent van schone auto’s en een producent van voedsel dat obesitas níet in de hand werkt (en dus niet van van zoutjes en ander snoepgoed). Vul dit aan met overige partners die op wat voor manier ook staan voor duurzaamheid of gezondheid. Voor bedachtzaamheid dus.

Begrijp me niet verkeerd, de reclamekaravaan hoeft van mij straks niet te bestaan uit veganistische, sandalendragende milieuactivisten die vanuit hun brandschone trapauto’s biologische spruitjes en stengels bleekselderij het publiek in mikken. Het gaat om méér door minder.

Denk je eens in hoe graag potentiële sponsoren bij een dergelijke poule van bedrijven willen horen. Uiteindelijk is het geen poule van bedrijven meer, maar een beweging. De Tour in beweging. De bedrijven zullen in de rij staan en de euro’s zullen stromen als nooit tevoren.

Het vliegwiel krijgt een nieuwe betekenis.

Auteur: Menno Haanstra

Menno Haanstra