Daar zat Rudiger Selig in Dwars door Vlaanderen. Bek vol modder, koers naar de klote, alle reden om zich eens even goed kwaad te maken over omstandigheden waar hij niets aan kon doen. Maar er waren dringender zaken. Op de grond lag Marcel Aregger en Marcel Aregger reageerde even niet meer op prikkels van buitenaf. En dat woog zwaarder dan welk modderbad en welke onthoofde ambities dan ook.

aregger

Zo af en toe wordt het wielrennen opgeschrikt door de val van een renner die niet gelijk scheldend opstaat, of kermend blijft zitten. In beide gevallen is het vervelend voor de renner, maar zijn ze in ieder geval bij kennis. Direct reageren op je val betekent dat je wakker genoeg bent om te beseffen wat er zojuist is gebeurd. Zelfs toen Loren Rowney in de Ronde van Drenthe zo krankzinnig onderuit getrokken werd, was daar in ieder geval een directe reactie. Ze had verschrikkelijk veel pijn, maar ze was er nog.

Renners die na het contact met het asfalt even niks doen, het is een vreselijk beeld. En toen Rudiger Selig zijn collega daar zo zag liggen, was dat kenmerkende wielrenners-doorzettingsvermogen even weg. Renners kunnen hun been breken na een val en direct weer op de fiets stappen, Wout Poels stapte na dé val op met een compleet verwoest binnenste en reed tien kilometer door, voordat hij alsnog van zijn fiets droop. Maarten Tjallingii reed een etappe uit met een gebroken heup. Een wielrenner laat zich over het algemeen niet uit het lood slaan door een smak tegen de grond.

Maar er zijn omstandigheden waarbij een renner de fiets even in de greppel laat liggen, omdat er iets belangrijkers aan de hand is dan zijn eigen ambities. In Dwars door Vlaanderen lag een bloedende Marcel Aregger op de grond. De hand ongemakkelijk onder het lichaam gepositioneerd, zoals de weggegooide knuffel van een peuter. Aregger bloedde en reageerde even nergens meer op. Rudiger Selig was direct bij zijn collega. Gedrenkt in modder, gelijk een veldrijder op zijn meest verschrikkelijke dag, maar enkel oog hebbend voor het lot van de man op de grond.

Het maakte niet uit van welke ploeg hij was, het maakte niet uit wiens schuld de val was. Hier lag iemand die hulp nodig had. Alle rücktsichlosheid van het wielrennen ging terstond overboord. IAM-ploegmaats Dries Devenyns en Aleksjs Saramotins zagen hem liggen en stapten direct uit koers. Te geschrokken.

Marcel Aregger brak een sleutelbeen en liep een hersenschudding op. Rudiger Selig was er nog bij toen hij het bewustzijn hervond. Aregger zal voorlopig de fiets even moeten laten staan.

Voorlopig, ja. Het blijft een wielrenner.

Ivo Pakvis
Twitter
Laatste berichten van Ivo Pakvis (alles zien)