Bijna betweterig gaat er een wijsvinger de lucht in. ‘Ik wel!’, meldt de eigenaar van de vinger triomfantelijk. Alsof de persoon in kwestie aan een quiz meedoet en na afloop weet te vertellen dat hij als enige heeft ingevuld dat Bujumbura de hoofdstad van Burundi is.
Maar dit is geen quiz. Dit is een reclamefilmpje waarin de Beste Nederlandse Wielrenner Ooit de hoofdrol speelt. Een wat onhandige hoofdrol want Joop lijkt met zijn vinger omhoog (sowieso een nogal onzoetemelks gebaar) wel heel erg blij met zijn fysieke problemen.
Doe dat nou niet Joop, denk ik dan. Plaatsvervangende schaamte maakt zich op zo’n moment van mij meester. Net zoals ik me plaatsvervangend verlegen en ongemakkelijk voel als Joop weer eens op tv wordt geïnterviewd. Ik kan er niet goed tegen.
Afgelopen week nog. Daar zit-ie, aan tafel bij Wilfred Genee. Joop geniet van de aandacht. Zegt hij. En zo lijkt het ook. Toch past de setting hem niet. Joop hoort te fietsen, te jagen en bomen te zagen. Maar misschien past de setting mij wel niet. Mij als fan. Misschien moet ik dat maar gewoon toegeven.
Want als Joop te uitbundig lacht om een heel flauw grapje van Genee, voel ik schaamte. Joop hou je in! Als Genee begint over Joops huwelijk met een alcoholiste, wil ik dat de presentator er snel over ophoudt. En tegen beter weten in hoop ik dat Genee niet gaat vragen of ook Joop ooit aan de doping zat…
Open Boek of niet, Zoetemelk is in het openbaar toch nog altijd de wat timide en verbaal onhandige Joop die geen nee kan zeggen. En dus zegt hij ook ja als voetmassagebedrijf Revitive bij hem aanklopt.
Joop, dat had je niet moeten doen. Maar dat is mijn probleem…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Je hebt helemaal gelijk. Joop kan wat centen pakken en dan doet het gewoon, maar het is pijnlijk. We moeten er maar omheen kijken, als fans en Joop dit maar vergeven.
tja. Wat moet ik daar nu op zeggen. Joop is gewoon te aardig om neen te zeggen. Dat ze hem er van alle kanten inluizen doet hij met een schouderophalen af. Maar voor mensen die respect hebben voor de mens en de coureur joop, doet het wel pijn. Misschen vertedert die onhandigheid wel, is dat een van de redenen waarom we hem in ons hart hebben gesloten…
Toen ik ongeveer 12 was en me echt bewust werd van de Tour en het Nederlandse profwielrennen, werd ik alleen geboeid door de charismatische veelwinnaar Hinault.
De Kneet vond ik wel grappig, maar geen enkele vaderlandse renner heeft mij kunnen inspireren (om het eufemistisch te stellen) om ambitieus aan wielersport te beginnen met doel tussen die lieden het profpeloton te halen. Ik kom bovendien niet uit een wielernest. Fysiek gezien acht ik het in hindsight niet kansloos geweest.
Het huidige peloton renners en daarbij de ‘nieuwe’ wielercultuur daarentegen lijken mij grosso modo wel inspirerend te zijn voor de Nederlandse sportieve jeugd.
Zoetemelk, voor wie ik uiteraard veel respect moet hebben op basis van zijn geweldige prestaties (Nederlandse dank daarvoor!), kon mij persoonlijk niet bekoren. Erg aardige man lijkt me, een antiheld, voor mij niet inspirerend als sportvoorbeeld. Tja, zo keek ik er destijds tegenaan.
Het reclamespotje vind ik helemaal zoetemelks.