In de eerste etappe gebeurt er niets; het einde van de wielersport.

In de tweede etappe gebeurt er niets; ploegentijdrit.

In de derde etappe gebeurt er niets; een tweetal wielerfans onder wie Miguel Indurain en Mario Cipollini geven er de brui aan.

In de vierde etappe gebeurt er niets; alle wielercommentatoren liggen zestien etappes voor op schema wat betreft het beschrijven van kastelen, uitgezonderd Michel Wuyts en José De Cauwer die in het jaar 1987 zijn aanbeland in hun uiteenzetting over het leven van Greg Van Avermaet.

In de vijfde etappe gebeurt er niets; afgezien van het feit dat Peter Sagan tweede eindigt, hij zijn communicatiebureau ontslaat omdat daags nadien wielermedia berichten dat Sagan in de vijfde etappe naast de overwinning greep.

In de zesde etappe gebeurt er niets; een sporteconoom adviseert de VRT de live-uitzending van de Tour te vervangen door een herhaling van FC De Kampioenen, en inderdaad een half miljoen kijkers erbij, punt gemaakt.

In de zevende etappe gebeurt er niets; een wielerjournalist moet worden overgebracht naar het ziekenhuis met hallucinaties over Tom Boonen die op de Taaienberg Marco Pantani lost. O, het gaat snel weer goed met Michel Wuyts, fijn dat u het vraagt, maar uit voorzorg neemt Renaat Schotte gedurende een week de plaats van Wuyts in als commentator op Sporza. Nu al de derde wielerjournalist die deze Tour wordt betrapt op amfetamines. Wat volgens een horde wielerjournalisten die anoniem wensen te getuigen in hun eigen stukken, wordt geslikt om wakker te blijven tijdens de onmenselijk lange namiddagen. De roep om etappes korter te maken klinkt meermaals, maar nooit met naam in de krant. De wielerploegen pleiten bij monde van Alexandre Vinokourov voor meer, strengere en onverwachtere controles: ‘Geloof me, die kunnen nu nog veel te gemakkelijk omzeild worden.’

In de achtste etappe gebeurt er niets; de zege is voor Alberto Bettiol. Wouter Vandenhaute zegt: ‘Arme Tour! Wat is er met je gebeurd? Geen renner die op je ontzagwekkende erelijst hoort.’

In de negende etappe gebeurt er niets; de overgebleven wielerjournalisten komen op zestig kilometer van de aankomst overeen om uit solidariteit met elkaar en uit onvrede met de onheuse wijze waarop ze zich behandeld voelen een wit blad in te zenden als verslag. In de perszaal houden ze ook een zitstaking. De Nederlandse journalisten besluiten toch een stuk te schrijven, niets te maken met de ritzege van Cees Bol hoor, waarna ook niet-Nederlandse journalisten hun stukje tikken.

In de tiende etappe gebeurt er niets; dus wil ik u op een eigenaardigheidje attenderen, niets bijzonders eigenlijk, maar het zit zo dat Richie Porte en Wilco Kelderman pas voor het eerst in deze Tour in dezelfde valpartij betrokken raken.

Op de eerste rustdag gebeurt er niets; vandaar dus ook rustdag.

In de elfde etappe gebeurt er niets; Man Bijt Hond interviewt wielerfan zonder podcast.

In de twaalfde etappe gebeurt er niets; renners wachten vooral. Soler op Landa. Landa op Quintana. Quintana op Valverde. Enzovoort, enzovoort.

In de dertiende etappe gebeurt er niets; laat ik u op de hoogte brengen van de voornaamste transfergeruchtgeruchten. Het AD schrijft dat de Telegraaf zal schrijven dat Dumoulin blijft, maar mogelijk ook vertrekt. De krant zou volgens het AD ook twee sportkaternen bijvoegen: een met reacties in het geval Dumoulin blijft en een versie met reacties van dezelfde personen in het geval Dumoulin vertrekt. Volgens De Telegraaf zal het AD berichten dat Dumoulin naar Ineos zou vertrekken. Ook zou volgens De Telegraaf het AD schrijven dat De Telegraaf zal schrijven dat Dumoulin blijft, maar mogelijk ook vertrekt. Volgens Wielerflits mag aldus De Telegraaf Dumoulin bij Team Sunweb blijven, maar is een vertrek ook niet uitgesloten. Wielerflits stelt ook dat het AD mogelijk zal schrijven dat Dumoulin andere oorden opzoekt, zoals Ineos, Jumbo-Visma, Wanty of de Teide. Volgens onze bronnen zijn deze wielermedia het over één kwestie eens: het is giswerk waar de toekomst van Dumoulin ligt. (later bevestiging)

In de veertiende etappe gebeurt er niets; dat is wielrennen helemaal. Soms gebeurt er niets. Soms wel. Een wielerliefhebber moet altijd attent zijn. Niet denken: nu zal er niets gebeuren. Net dan staat er wat te gebeuren. Of ook niet. Zoals nu, nu gebeurt er eens niets.

In de vijftiende etappe gebeurt er niets; Michel Wuyts spreekt van een kleine Tour, gele trui Fuglsang kan hem niet bekoren, een gevolg van de nivellering naar beneden concludeert hij.

Op de tweede rustdag gebeurt er niets; uitblazen. Eén ding vermoeiender dan wielrennen: naar wielrennen kijken.

In de zestiende etappe gebeurt er niets; een kijker sms’t Michel Wuyts dat Fuglsang zes jaar geleden twintigste eindigde in de Boonen & Friends Cross. Volgens Wuyts zal Fuglsang de grootste tourwinnaar in jaren zijn én hij heeft bij ons de stiel geleerd.

In de zeventiende etappe gebeurt er niets; Fuglsang behoudt het geel, nu toch al enige tijd geleden dat een Deen in dit stadium van de Tour het geel draagt, merken wielerjournalisten op, ze moeten ook iets schrijven!

In de achttiende etappe gebeurt er niets; voor die ene keer.

In de negentiende etappe gebeurt er niets; wat mag verwonderen aangezien de etappe op een skischans start. Helaas hebben de meeste renners het parcours grondig bestudeerd en hebben ze hun springkunsten per fiets geoefend, waardoor de spectaculaire valpartijen met levensbedreigende verwondingen als gevolg uitblijven. (Richie Porte (derde in de stand) niet meegerekend, die op een stuk rechte weg valt en moet opgeven.) De Tourorganisatie wil een stapje verdergaan en in 2020 alle renners met een niet-omgedraaid rugnummer dertien laten starten, het zal ze leren.

In de twintigste etappe gebeurt er niets; of u moest het een vermelding waard vinden dat de geletruidrager Egan Bernal op 110 kilometer van de aankomst aanvalt, snel een voorsprong van tien minuten bij elkaar fietst en de Tour in een definitieve plooi legt, tot ongenoegen van wielervolgers die spektakel, strijd en spankracht missen, getuige ook de tweet van Mathieu van der Poel: ‘Als je zo goed bent, kun je evengoed tot de laatste klim wachten. Is er nog wat spanning.’

In de eenentwintigste etappe gebeurt er niets; geen wielerliefhebber die gelooft het zwarte gat te overleven. Zeg nu zelf, niet onbegrijpelijk.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)