Samenvallende feestdagen, het zou een goede besparingsmaatregel kunnen zijn. Zondag wordt dit idee al even in de praktijk omgezet. Het heidense paasfeest valt dan op de dag van de Ronde van Vlaanderen. Na veertig dagen zwaar vasten, komt Vlaanderen weer tot leven bij het aanschouwen van de heiligen van deze tijd, wielrenners. De Ronde van Vlaanderen is het orgelpunt van deze vastenperiode, de renners komen met een tocht door Vlaanderen het volk bevrijden van deze harde veertigdagentijd.

Bron: zoeb.nl

Bron: zoeb.nl

Heeft men u op het college ook verteld dat de veertigdagentijd de voorbereiding is op Pasen en dat er niet gevast hoeft te worden op zondag? Het onderwijs is niet meer wat het geweest is. Klopt uiteraard maar gedeeltelijk. De vastenperiode is de voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen. Er wordt dan herdacht dat omstreeks 33 na Christus de zoon van een timmerman een wielerwedstrijd hield met twaalf vrienden in de Vlaamse Ardennen over gekasseide heirbanen en onverharde molshopen.

Dit olijke gezelschap fietste op onherbergzame wegen in de Vlaamse Ardennen alsof hun leven er van af hing. Waaiers, demarrages, chasse patates, alle ingrediënten voor een mooie koers waren aanwezig. De plaatselijke bevolking geteisterd door armoede werd begeesterd door dit schouwspel en al gauw schoten de eerste kermiskoersen her en der in het Vlaamse land uit de grond. Geen beter vluchtmiddel uit de realiteit van alle dag. De kruisweg van deze dertienkoppige bende van 280 kilometer bestond uit veertien staties. De meest memorabele staties zijn die natuurlijk over de Quadrum Montem Veterem, de Mons Patri en de dertiende en belangrijkste statie de Murus van het stadje Geroaldi Montem.

Oorspronkelijk was het de bedoeling dat er maar dertien staties zouden worden aangedaan, maar zoals zo vaak kwam er nog een staartje aan het hele verhaal. De timmermanszoon over wie de geschriften onduidelijk zijn wat nu zijn echte naam was, had gewonnen. Althans, hij kwam als eerste over de streep die getrokken was niet ver van de nederzetting Niniva. Maar er werd na zijn overwinning strychnine gevonden in zijn urine. Hij weet dat aan het eten van een vervuilde duif, maar zijn licht schommelende bloedwaarden en de druk van het volk deden de rechter Pontius Pilatus, vroege voorloper van het TAS, toch beslissen hem te kruisigen. Het proces van Pilatus tegen de timmermanszoon is de veertiende en laatste statie. De eerste winnaar van de Ronde van Vlaanderen werd aan het kruis genageld, maar een monument van een koers zag wel het levenslicht.

Een hard verdict zo bleek later. Uit een tegenexpertise post mortem bleek dat de renner zonder naam, die zonder enige twijfel bulkte van het talent, van nature een hoog hematocrietgehalte had. Maar op het moment van berechting waren er nog onvoldoende detectiemiddelen om dat te weten. Om een schijn van expertise op te hangen en indrukken van straffeloosheid de kop in te drukken, werd de timmermanszoon door de rechterlijke macht toch gekruisigd. Elk jaar wordt in één van de eerste zondagen van de lente dit verhaal in Vlaanderen herdacht. De veertigdagentijd doet ons stilstaan bij de ongelijke en snelle berechting van wielrenners. Enkel op zondag mag er in deze periode gezondigd worden. Weliswaar in lichte mate. Dan mag er ongestraft gekeken worden naar heidense taferelen als Gent-Wevelgem of Milaan-Sanremo.

Maar nog was het verhaal niet gedaan. Eén zijn twaalf vrienden kreeg daarna een visioen waarin de zoon van de timmerman hem zei ooit terug te keren op aarde zo’n 1900 jaren later ergens in de buurt van Meensel-Kiezegem. Sinds die verrijzing volledig zichtbaar is geworden eind jaren 60, begin jaren 70 heeft Vlaanderen de deur van het katholicisme volledig achter zich dichtgetrokken en wordt het wielrennen beleden. Ondanks deze volledige bekering is de tocht van de timmermanszoon en zijn twaalf vrienden ietwat gewijzigd. Een sacraal onderdeel van de oorspronkelijke kruisweg genaamd de Murus van het stadje Geroaldi Montem, nu geheten Muur van Geraardsbergen, is er niet meer bij. De tijdsgeest is veranderd. Niet alleen sportieve doeleinden, maar ook commerciële aspecten krijgen hun vat op sacrale, monumentale aangelegenheden als de Ronde van Vlaanderen.

Maar als Nederlander bent u nog steeds jaloers over het feit dat de renners driemaal over een gekasseide molshoop als de Quadrum Montem Veterem (Oude Kwaremont) of de Mons Patri (Paterberg) moeten in plaats van vier keer over een doodgewone oplopende weg als de Cauberg waarvan er dertien in een dozijn zijn. Maar goed, dankzij de Belgische trots Philippe Gilbert heeft zelfs deze puist toch enige mythische proportie gekregen en is Nederland niet alleen het land van kaas, tulpen en dijsselbloemen maar ook dat van de Cauberg. Wees hem dus daar maar dankbaar voor, allerlei cortisonenattesten ten spijt. Maar bovenal houd deze hele ontstaansgeschiedenis zondag in gedachten, voor de buis, in Ekko of in een VIP-tent langs het parcours, de beleving zal des te groter zijn…

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)