Daar ligt hij. De weg gaat bijna kaarsrecht omhoog. Er staan een paar boerderijen langs de weg, maar verder heb je een vrij uitzicht naar boven.
De klim stelt eigenlijk weinig voor. Nog geen 400 meter lang, hoogteverschil 48 meter, maximaal 20%. Het lijden duurt maar kort. Maar toch.
Het zijn de kasseien die hem lastig maken, ook al liggen die er best netjes bij. Je kunt ook door het betonnen gootje, aan de zijkant van de weg. Maar in de Ronde is het gootje geen optie. Dan staan daar toeschouwers, rijen dik, achter dranghekken.
Door het smalle gootje rijden is bovendien niet eenvoudig. En het voelt een beetje als vals spelen. Laf verraad aan de kasseien.
Na een paar minuten duwen op en trekken aan de pedalen, slingerend en hobbelend, ben je opeens boven, en sla je linksaf. Je kijkt om je heen en ziet het heerlijke Vlaamse land aan je voeten.
Wie ooit de Paterberg heeft beklommen, zal hem nooit meer vergeten. En eindeloos verlangen naar nog een keer.
Nog een keer.
- Getest: Sigma ROX 12.1 EVO fietscomputer - 24/10/2023
- Boekrecensie: Opgeladen! - 10/09/2023
- Koerslandschappen 8: Tussen Ieper en Wevelgem - 25/03/2023
Geef een reactie