Alejandro ValverdeWat was hij boos. El Imbatido. Alejandro Valverde zat in de vierde etappe van de Vuelta lekker een gelletje weg te klokken in het wiel van een stoempende ploegmaat, toen de pleuris uitbrak. Sky zette het mes erop en Alejandro mieterde pardoes tegen het asfalt. Kuchend van de in de luchtpijp geschoten suikers sprong hij weer op de fiets. En verdomd, voor hem geen achterom kijkend peloton. Enkel leegte. Sky had Ian Stannard van de ketting gehaald en die stopt pas met stampen als Dave Brailsford himself komt bellen. Of als z’n benen eraf vallen.

En dus kon een withete Valverde in de achtervolging gaan. Geholpen door zijn ploegmaats beukte hij zich een weg door weggewapperde renners en aan de voet van de slotklim leek hij zowaar Sky, Katusha en Contador terug te pakken. Maar ja, toen zette Contador weer aan. El Pistolero loopt deze Vuelta over van de dadendrang en katapulteert zich bij elke mogelijkheid als een gek naar boven. Valverde had alles gegeven om dat stelletje honden terug te pakken, waardoor die versnelling er eentje te veel was. Gevolg: weg rode trui, weg Movistar-show en weg goede humeur Valverde.

Met de leiderstrui nog om de schouders ging hij gelijk verhaal halen bij Sky. Of de heren godverdeputa helemaal van de pot gerukt waren. In de pers liet hij optekenen dat Sky zelf de val had veroorzaakt en dat het een grof schandaal was dat ze niet wachtten.

Want op de één of andere manier mag je in het wielrennen niet profiteren van het misfortuin van een ander.

Nu is het misschien wel even leuk om iets over mezelf te vertellen. Ik heb, naast een oneindige liefde voor de koers, een autosportachtergrond. Ik schrijf al jaren Formule 1-verslagen, heb de afgelopen jaren vele, vele coureurs geïnterviewd en heb nog nooit ook maar één keer gehoord dat het misschien wel lullig was als de concurrentie een kapotte motor had. Nooit. Pech hebben hoort bij topsport. Of het nou een mechanisch defect is, een verzwikte enkel, een bal tegen de paal of een stomme valpartij, het hoort erbij. En topsport bedrijf je om te winnen. Kijk maar naar de Olympische Spelen. Meedoen is belangrijker dan winnen, mijn réét. Janken omdat je zilver hebt. Want winnen telt.

En Sky – en ook Katusha, Contador, Gesink, Mollema, noem ze allemaal maar op – zag met een omdonderende Valverde een concurrent wegvallen. En dus ging de turbo erop. En trouwens, moeten we Alejandro nog even herinneren aan het feit dat Levi Leipheimer in Parijs-Nice zijn tanden uit het asfalt moest trekken terwijl Movistar vol door trok? Moest van de ploegbaas, zei Valverde toen. Natuurlijk moest dat van de ploegbaas. De ploegbaas wil winnen. Net zoals de ploegbaas van Sky dat wilde. En die van Katusha.

Weet u nog dat Fabian Cancellara twee jaar geleden als een soort pater familias het peloton tot stilstand maande omdat er een zootje renners in de Ardennen was gaan liggen? Weet u nog dat Rabobank zich scheel ergerde aan dat gedrag? Liever winnen met vijanden, dan verliezen met vrienden, werd er toen gezegd. En zo is het. Alejandro moet zijn verlies nemen en bij de eerste de beste mogelijkheid alles en iedereen verschroeiend hard uit het wiel rijden.

Dit is nu al een fantastische Vuelta.

Ivo Pakvis
Twitter
Laatste berichten van Ivo Pakvis (alles zien)