Hij maakt geen deel uit van een van de grote amateurploegen, toch is Victor Buisman in 1982 en 1983 een van de betere Nederlandse amateurs. Dat laat hij zien met overwinningen in vooraanstaande (klim)wedstrijden in Wallonië.
Het levert de economiestudent voor 1984 een contract op bij de SKIL-ploeg van onder andere Sean Kelly. Het begin van een mooie profcarrière zou je zeggen maar het is amper van start gegaan als Buisman al weer vertrokken is. Op 12 februari om precies te zijn. Het is de laatste dag van de voorbereidingsrittenkoers de Ster van Besseges en Buisman wordt uit de ploeg gezet. Kwam herhaaldelijk niet opdagen voor wedstrijden, luidt het verhaal. Te weinig beroepsernst.
Een ander vertelt dat de Amstelvener er die bewuste twaalfde februari vandoor is gegaan met een knappe Française. En dat hij dus zelf zowel de ronde als de ploeg heeft verlaten.
Als Buisman eind 1984 terugblikt op zijn profavontuur van anderhalve maand maakt hij duidelijk dat dat laatste klopt. Niet van de Française (‘Was het maar waar, had ik er tenminste nog iets aan overgehouden…’) maar wel van een zelf gekozen vertrek.
De economiestudent ziet het wielrennen als ‘leuke hobby’ maar als hij eind 1983 een mooi aanbod krijgt om prof te worden, gaat hij daar toch op in. Totdat duidelijk wordt dat zijn contract er mooier uitziet dan het in werkelijkheid blijkt te zijn. Buisman, eind 1984: ‘De waarheid is dat ik ben opgestapt omdat ploegleider De Gribaldy onze overeenkomst niet naleefde. Met zo’n man wilde ik niet werken.’
De renner moest al zijn sociale lasten zelf betalen en dat was volgens Buisman tegen de afspraak. ‘Hij hield me aan het lijntje. Puntje bij paaltje wist-ie ineens nergens meer van. De Gribaldy was blijkbaar niet gewend dat een jonge coureur wat terugzegt, een eigen mening heeft.’ Een jonge Nederlander die ook nog eens de Franse taal machtig is. Buisman besluit ‘m te smeren waarna er allerlei verhalen de ronde doen. Dat hij een bon vivant is, zijn vak niet serieus neemt en dan is er dus ook nog de Française. Voor de buitenwereld moest Buisman de schuld krijgen, concludeert Buisman.
Eind 1984 zegt de gewezen renner het jammer te vinden dat hij zich niet heeft kunnen laten zien als renner. Maar spijt zegt hij niet te hebben. ‘Nooit meer prof’, luidt dan ook de kop boven het artikel.
Daar komt hij van terug. Amper een paar maanden later gaat Buisman rijden voor de Nederlandse ploeg Nikon-Elro-ploeg van Jos Elen. Grote resultaten blijven uit.
Buisman stopt al weer snel als prof, maar blijft – gewoon omdat hij er bezeten van is – fietsen. Naast zijn studie (die hij in 1992 afrondt) en naast zijn werk. Op 23 december 1998 komt er abrupt einde aan het leven van Victor Buisman. Een auto-ongeluk wordt hem fataal.
Bronnen: Het Vrije Volk, Wielerrevue, Slogblog, Dewielersite.net
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Victor Buisman wilde in 1985 weer bij de amateurs gaan rijden, maar toen bleek dat hij als ex-prof niet meer voor een gesponsorde ploeg mocht rijden. Dat was jammer, want hij had al contacten met Batavus. En toen was daar ineens een aanbieding van Nikon. Ploegleider Jos Elen was bereid om hem een nieuw kans te geven: “Buisman heeft getoond dat hij een goed wielrenner is en hij heeft de afgelopen maanden bijzonder veel gedaan om terug te komen.” Op 10 april maakte hij in Gent-Wevelgem zijn rentree in het profpeloton (De Telegraaf van 10 april en 18 mei 1985).