Voordat ik ‘Het feest van list en bedrog’ las – een paar jaar geleden – wist ik weinig van de oertijd van de Vuelta. Over Federico Bahamontes wist ik wel veel. Dacht ik. Zesmaal bergklassement in de Tour en ook nog een keer de eindzege, de Adelaar van Toledo was een van de begenadigde klimmers uit de historie van de Tour.
In de Vuelta zal ie het ook wel goed hebben gedaan. Vermoedde ik. Eh ja, inderdaad. Maar van winnen was geen sprake, en daarbij werd hij nogal eens tegengewerkt door een landgenoot. Nota bene in jaren dat de Spaanse ronde met landenteams wordt verreden.
Teamgenoten zijn Bahamontes en Jesús Loroño onder andere in 1957, maar kun je van teamgenoten spreken als de een ‘echte’ Spanjool is en de ander een Bask? Loroño komt van Larrabetzu in de Baskische provincie Vizcaya. Alleen al dit verschil in achtergrond zorgt ervoor dat de twee klimmers de grootste rivalen worden, en met hen hun fans en sommige ploegleiders en renners.
In 1957 staat Bahamontes dik voor toen de regionale renner Ruiz, die de klassementsleider haatte, demarreerde en Loroño vooraf informeerde over zijn aanval met als doel er een duo-aanval van te maken.
De Bask gaat mee, en dan blijkt dat Bahamontes onder zijn landgenoten meer vijanden dan vrienden heeft. Zijn eigen ploegleider, Luis Puig, verspert met zijn auto de weg waardoor de Adelaar van Toledo amper kan reageren. Vervolgens gaan twee Baskische renners – ploeggenoten ! – trekken aan de broek van Bahamontes.
’s Avonds zijn de rapen gaar. Bahamontes richt zich niet op de broektrekkers of Puig maar op Loroño. In het hotel van de Spaanse volgt een handgemeen tussen de twee sterren, en de dagen erna wordt er met fietspompen geslagen en gespuugd. Als de Spaanse wielerbond het tweetal dreigt uit te sluiten, volgt ‘Het bestand van Huesca’: de kemphanen schudden elkaar de hand en er vloeit veel wijn. En Loroño wint de Vuelta…
Maar het is niet de laatste vete tussen de twee, met als resultaat dat Bahamontes nooit de Spaanse nationale ronde op zijn naam schrijft, en Loroño nooit de Franse. ‘Zo verloren ze samen meer wedstrijden dan dat ze elk apart hadden kunnen winnen’, concludeert List-en-bedrog auteur Herman Chevrolet.
Meer weten over deze vete? Lees bladzijden 169-178 in ‘Het feest van list en bedrog’.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie