Wordt het een lofzang of wordt het de blues? De initiatiefnemers van de Willebrordsessies brengen dit weekend voor het eerst hun liederen over Lance Armstrong ten gehore, niet in St. Willebrord maar op het Rotterdamse Katendrecht. In Theater Walhalla (de kantine) zijn de live-opnames, die dus door publiek worden bijgewoond.
Ik ben fan, van Alex Roeka, Frank Lammers en Gerard van Maasakkers welteverstaan. Van de Sint Willebrord Sessies vol. 1 van een paar jaar geleden. Voor mij reden om ook ‘vol. 2’ toe te juichen.
Dat de vol. 2-sessies over Lance gaan, neem ik op de koop toe. Toen de Texaan in 1999 zo’n beetje opstond uit de dood vond ik dat mooi, maar de jaren erna begon zijn maniakale en machinale manier van een wedstrijden winnen me te vervelen. Armstrong werd een Indurain 2.0. En dan heb ik het nog niet eens over het d-woord. Wat betreft manier van rijden heb ik ook andere favorieten. Doe mij maar Delgado, Fignon, Lemond of Contador.
Maar goed, Lance kan natuurlijke mooie kunst opleveren. Zeker als de ‘Willebrordsessies’ het zelf hebben over ‘het verhaal van een fietsende Faust die zijn ziel verkocht aan de duivel’.
Het verhaal zal uitmonden in een rockopera, een boek en een cd, alle te verschijnen in april 2017. De netto-opbrengst van het project gaat naar de Daniël den Hoed Stichting, voor kankeronderzoek in het Erasmus MC in Rotterdam.
De live-opnames bijwonen? Misschien zijn er nog kaarten.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie