Nee, helaas. Niets mocht baten. Het sociaal overleg is gedurende de nacht die zaterdag met zondag verbindt afgesprongen. Een reconstructie.
Aan de onderhandelingstafel: ik (als vertegenwoordiger van mezelf) en de manager van Gregor Mühlberger (als vertegenwoordiger van Gregor Mühlberger, hoofdrolspeler in De Tour van Gregor).
Gelegenheidsonderwerp van twist en onderwerp van gelegenheidstwist: geld.
Zo staan de zaken ervoor: ik wil in alle vrijheid columns schrijven over Gregor, die schermt met een exclusiviteitscontract dat hij heeft gesloten met de hoogste bieder (in dit geval hijzelf) om te mogen schrijven over Gregor. Niet dat hij schrijft over zichzelf, wat hem niet hindert columnisten te dwingen een licentie (kostprijs 1.000 euro/column) te kopen om zijn naam te mogen gebruiken. Dat liet hij me weten per aangetekende brief. Ik schrok wel, zulks krijg je normaliter alleen maar in de bus als je een West-Vlaamse veeboer met een iets te grote wielerploeg kietelt.
Ik parafraseer de manager van Gregor Mühlberger die Gregor parafraseert. Dat heeft niets te maken met het succes dat naar het hoofd is gestegen als gevolg van het feit dat hij de enige renner is met een eigen wielerfeuilleton. Hij is zich bewust van zijn marktwaarde en een prijs conform zijn marktwaarde waarvan hij zich bewust is, schijnt hem geen bijzonder voorrecht.
Gregor vindt onze verhouding onredelijk en niet duurzaam. Dat vooral. Niet duurzaam. Hij zegt het ook twee keer bij monde van zijn manager. Door zijn naam worden mijn columns gelezen en wat krijgt hij in de plaats? Ofwel biecht ik op dat de columns over hem, buiten Oost-Europa weliswaar, niemand interesseren, dus dat ik een waardeloze columnist ben. Ofwel stap ik mee in zijn verhaal, wat ik ook doe om mijn eigen marktwaarde niet te vernietigen. Hem via zijn manager in het gezicht gooien dat hij een kleurloos rennertje is dat de selectie van Hilaire niet zou halen maakt evenmin indruk, daar ik al ruim een week zinspeel op het tegendeel.
Flashback. Het begin was zo veelbelovend. Hij, Gregor, de wielervedette in wording op zoek naar een contract op maat van een wielervedette in wording, wiens carrière ik als stercolumnist in bepaalde delen van Oost-Europa (maar niet de minste delen) zou lanceren. Als tegenprestatie zou hij de literair te exploiteren voorvallen ophopen zodoende zelfs een somnambulistische gesteldheid me niet zou dwarsbomen columns te lozen, zij het internationaal geprezen, zij het postuum naar waarde geschat.
Heden. Een ordinair zakelijk geschil dreigt een wig te drijven tussen dit koningskoppel. Misschien kan Gregor vooraleer munt te slaan uit zijn status van stercolumnonderwerp een etappe winnen. Kwestie van iets van zijn belofte waar te maken. Ik heb hem twee keer op kop zien rijden, de ploegentijdrit buiten beschouwing gelaten waar hij toegegeven briljant acteerde. Zo ben ik, ik blijf altijd eerlijk.
De suggestie van de manager van Gregor Mühlberger deed me dan ook walgen. ‘Ik heb je nog altijd op geen letter fantasie weten te betrappen. Als je niet bekwaam bent om met de grens tussen fictie en non-fictie te spelen, laat staan uit niets iets groots te scheppen, wat voor columnist ben je dan? In zo’n geval: verzin gebeurtenissen.’
Dat zei hij. Gebeurtenissen verzinnen? Mijn hele zorgvuldig opgebouwde geloofwaardigheid te grabbel gooien? Ik ben niet naïef. Ik hoor ook verhalen dat fictionaliseren een gebruikelijke praktijk is onder beroepscolumnisten. Dat mag geen excuus zijn om mee te doen aan dit lezersbedrog. Blijkbaar verwacht de manager van Gregor Mühlberger dit wel van mij. Op instigatie van Gregor?
Toen de manager van Gregor Mühlberger in naam van Gregor ziedend van tafel wegliep omdat ik het reeds afgeschoten voorstel omtrent minimale dienstverlening weer oprakelde, wist ik: dit redden we niet voor maandag. Ook maandag daarop dreigt hij te staken. Een race tegen de klok, vermits onze onderhandelingstactiek (voet bij stuk houden en niet te veel argumenteren) veeleer gelijkaardig is.
Zijn staking komt erop neer dat hij me geen materiaal aanlevert. En wat is een columnist zonder vertelstof? Goed, doe ik ook niets. Geen De Tour van Gregor. Ook geen Tour in het algemeen, daar het nut van deze wielerwedstrijd meteen vervalt zonder De Tour van Gregor. Gelijk benieuwd hoe bewust Gregor zich dan nog is van zijn marktwaarde.
De manager van Gregor Mühlberger bekijkt het anders. ‘Gregor dreigt ermee te staken ten bate van jouw column. Wat een dankbaar onderwerp. Stakende renners, Pantani, Hinault, dat beroert altijd. Is het nu niet jouw beurt om toegeeflijk te zijn?’
In De Tour van Gregor wordt de Tour van Gregor Mühlberger gevolgd, hoofdrolspeler in De Tour van Gregor.
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Geef een reactie