Nederlandse wereldkampioen met v.l.n.r. Kuiper, Van Oosten-Hage, Minneboo, Fopma, Schuiten en Gevers.

Hennie Kuiper (helemaal links) huppelt hier hand-in-hand met nog vijf andere regenboogtruiwinnaars met Nederlands bloed. De foto zal kort na het WK van 1975 zijn gemaakt, vermoed ik. Het het WK heeft plaatsgevonden in Wallonië en heeft het Nederlandse team geen windeieren gelegd.

Een vergelijking maken met 2018 is niet mogelijk. Of op z’n minst niet eerlijk. De kampioenschappen van toen verschillen enorm van die van nu; nu zijn bijvoorbeeld baan- en wegkampioenschappen gescheiden, toen waren de kampioenschappen voor junioren en beloften (of hoe die categorieën toen ook heetten) een heel ander toernooi. Op een ander moment en in een ander land.

Wat betreft de verschillen heb ik het dan nog niet eens over de fors toegenomen mondialisering van het wielrennen.

Een aardige google-zoektocht is er trouwens voor nodig om erachter te komen hoeveel titels en dus truien er destijds in België in totaal zijn uitgedeeld. Volgens mij zijn het er vijftien.

Van de vier wegtitels gaan er drie naar Nederland: Hennie Kuiper wordt kampioen bij de profs, André Gevers bij de amateurs en Tineke Fopma bij de dames.

Op de baan in Rocourt zijn er onder andere stayerkampioenschappen, is er een tandemkampioenschap, wordt er gesprint en is er de strijd om de diverse titels in de achtervolging.

Van de elf baankampioenschappen gaan er ‘slechts’ drie naar Nederland: Gaby Minneboo wordt eerste bij de amateurstayers, Roy Schuiten eist de achtervolgingstitel bij de profs voor zich op en Keetie van Oosten-Hage (derde in de wegwedstrijd) winst die discipline bij de dames.

Foto van Hennie Kuiper/Flickr

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)