Hee. Psst. Joaquim. Kap es met janken, man. Tweede op een WK. Whoop-dee-fucking-doo. Ik stond al met lege handen op dit podium toen jij nog voor ONCE zat te peddelen. Denk je nou echt dat ik die gekke Costa ging pakken voor je? Moet ik gelijk even de bus voor je stofzuigen? Sodemieter eens op.

Och, wat het je het zwaar. Palmares van hier tot Spanje en terug en dan van mij verwachten dat ik nog even achter m’n ploegmaat aan ga lopen jagen. Wat had er voor mij ingezeten? Niks hè? Joaquim? Helemaal niks. Ja, derde. Ik veeg mijn kont af met derde. Dat had net zo goed driehonderdste kunnen zijn. En ook dan had je wel wat te janken gehad. Ik ken Rui. En Rui rijdt jou met al zijn tien vingers in de neus láchend naar vorige week dinsdag.

Ja joh. Blèr lekker verder. Het zal me roesten. In de geschiedenis van het wielrennen heeft nog nooit iemand zo weinig voor mij gedaan als jij voor mij. In de Vuelta heb ik je niet gehoord over een Spaans front. Toen zag ik jouw grijnzende bakkes elke keer in mijn wiel als ik weer eens een versplinterende demarrage had uitgevoerd. Hoi Alejandro, was het dan. Beetje tof drinken en eten op 20 procent, om vervolgens op vijf meter voor de streep je wiel voor het mijne te drukken.

Rodriguez (l) en Valverde (r)

Rodriguez (l) en Valverde (r)

En nu, omdat we één dag per jaar hetzelfde shirt dragen, moet ik opeens je vriendje zijn. Renners gaan achterhalen, zodat jij een jaar lang de blije eikel mag gaan uithangen in de regenboogtrui. Ik zit liever nog eens twee jaar schorsing uit, dan dat ik dat moet aanzien. Nee amigo, je bekijkt het maar.

Ik heb 270 kilometer door een soort hellestorm gereden, om hier als derde op een podium te staan met twee huilende mannen naast me. En natuurlijk is heel Spanje nu over de zeik, want die stomme Alejandro heeft het teamspel niet gespeeld. Waait wel over. Spanje stond immers te jubelen toen ik terug kwam na twee jaar schorsing. Niemand die vragen stelde, ik mocht gewoon weer voor een godsvermogen koersen bij de beste ploeg van het land.

Hee Joaquim. Weet je wat je ook nog nooit hebt gewonnen? De Vuelta. Is dat even lullig. Ja, jank nog maar even lekker door. Spoel de boel maar even fijn schoon. Krijg maar mooi la fiebre tifoidea.

De tyfus, ja.

Ivo Pakvis
Twitter
Laatste berichten van Ivo Pakvis (alles zien)