De eerste keer dat ik de minidocumentaire ‘Trainen in de ijle lucht’ zag, was het me niet opgevallen. En toen besloot ik na de wedstrijd Nederland-Costa Rica mijn euforische stemming om te zetten in een drinkgelag van heb ik jou daar.
Boven de toog van mijn stamcafé hing een tv die nog op Nederland 1 stond. Het geluid uit, maar de ondertiteling aan. Een nachtelijke herhaling van de minidocumentaire. Bauke Mollema was aan het woord. Hij ‘had er wel zin in’, ‘voelde zich wel lekker’ en ‘mja…, met de vorm was het ook wel oké’, las ik onderin beeld. Weg was de euforische stemming.
Wie na een overwinning tegen een bananenrepubliekje uit Midden-Amerika weer met beide benen op de grond wil staan, moet even naar Bauke Mollema kijken die ondertiteld wordt door teletekstpagina 888. Je hartslag zakt naar Indurain-in-rust-achtige proporties. Er daalt een heerlijk sereen gevoel van rust over je neer.
(Ik zou me bijvoorbeeld ook kunnen voorstellen dat theaters na een show van beroepsdruktemaker Jochem Myjer een groot scherm naar beneden laten zakken waarop Bauke Mollema de gemoederen weer wat tot bedaren probeert te brengen door een recept voor appeltaart voor te lezen – ‘En dan schil je een paar appels.’)
Mooier nog dan die Mollema-monologen waren de momenten in de minidocumentaire waarop Mollema zijn ontbijt bij elkaar scharrelde in de ontbijtzaal van het Spaanse trainingscomplex waar de Belkin-ploeg verbleef. Hij deed dat in trainingspak. Een prachtig trainingspak.
Nee wacht, Bauke máákte er een prachtig trainingspak van. Hij droeg het als het jongetje dat vroeger bij gym gepest werd. De broek veel te hoog opgetrokken. Er ontbrak alleen nog een sportbril met van die kleerhangerhaakjes achter de oren van Mollema. En hij was niet alleen dat jongetje, hij was daar in die ontbijtzaal óók nog de Oostenrijkse ski-opa met een jaren ’70-skipak uit één stuk. Het beeld was mooi van lelijkheid, precies zoals hij op z’n fiets zit eigenlijk.
Zo’n anderhalve week later, vandaag dus, kwam het nieuws naar buiten dat Bauke Mollema volgend seizoen waarschijnlijk voor Trek gaat rijden. Er schoten allerlei vragen door me heen met betrekking tot de toekomst van het Nederlandse wielrennen, maar ik dacht toch vooral: wat voor trainingsbroeken hebben ze bij Trek? Wat als Bauke Mollema straks die broek niet tot aan z’n oksels omhoog kan trekken? Hoe moet het dan verder?
Ondanks de eerste Nederlandse etappezege in negen jaar zijn het zware tijden voor de Nederlandse wielervolger.
- 22 Dingen die ik leerde van mijn deelname aan The Ride Dolomites - 27/09/2018
- Bakker Bauke - 12/07/2018
- 14 Dingen die ik leerde van mijn deelname aan de Maratona dles Dolomites 2018 - 08/07/2018
Als het mistte, is dat met dubbel t! Ontbrak, ONTBRAK!