Vergeet Tom Boonen, GreenEdge of Astana. De onbetwiste winnaar van de voorjaarsklassiekers is Specialized. Op de Amerikaanse fietsen werd Dwars door Vlaanderen, de E3 Prijs, Gent – Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race en Luik – Bastenaken – Luik gewonnen.

Als leverancier voor maar liefst drie profploegen (Astana, Quickstep en Saxo) is Specialized ruim vertegenwoordigd in het peloton. En blijkbaar zijn de fietsen betrouwbaar genoeg om er ook zware koersen als Parijs – Roubaix mee te winnen. Samuel Sanchez zal er jaloers op zijn, die stond zowel in AGR als in LBL met zijn patserige – en behoorlijk krakkemikkige – Orbea langs de kant van de weg. Beide keren op het precies verkeerde moment om pech te krijgen.

Fabian Cancellara wist op de Trek nog wel de Strade Bianche te winnen, maar beleefde betere tijden op zijn Specialized in Saxo-tijden. Een periode waarin nog werd gedacht dat er een motortje in de Specialized zat. Al behoren die tijden nog steeds niet tot het verleden…

Team Green Edge, Sky en Liquigas doen in de overwinningen ook nog leuk mee op respectievelijk de Scott, de Pinarello en de Cannondale, maar het staat niet in verhouding tot de Specialized. Betrouwbaar, solide en comfortabel. Zo heeft de fiets zich dit jaar bewezen.

De fiets ligt goed bij de profs. Tony Martin wil niks anders en ook Cavendish was graag op de Specialized doorgefietst.

Boonen, die op de fietsen van Eddy Merckx geen deuk reed in een pakje boter, gebruikte overigens voor drie overwinningen ook drie verschillende fietsen. Op de Tarmac (8000,- euro) zijn de meeste overwinningen behaald. De Roubaix was een protoype en de S-Works McClaren Venge is het sprintkarretje waarop Cavendish vorig jaar wereldkampioen werd en waarop Boonen naar de winst in Gent – Wevelgem sprintte. Het ding kost 18.000 dollar, maar dan heb je ook wat. Namelijk 25 watt meer.

Onzin voor toerfietsers natuurlijk. Die zijn nog steeds goed af met hun Koga Miyata. Maar onze eerdere conclusie dat de Specialized een lomp imago heeft, moeten we na dit voorjaar maar eens inslikken.

Alex van der Hulst