Klabats! Met een harde knal klettert een hele rij metalen hekken tegen het asfalt van de start- en finishstraat van deze 25e editie van de Superprestige cyclocross in Gieten. Een suppoost ligt spartelend onder het metaalwerk. Zijn poging om de noordwestenwind in zijn eentje van tegengas te voorzien, mislukt jammerlijk. Tientallen hekken liggen plat en dreigen de doorgang van het elite-peloton te blokkeren.

“Nog 30 seconden tot aan de start”, werd er kort daarvoor omgeroepen. Dat wordt nu een minuutje later. Tientallen gele hesjes schieten tevoorschijn uit het bos en bijna even snel als ze omvielen, staan de hekken weer overeind, zodat de eliterenners alsnog weggeschoten worden. Met een rotgang schieten ze over het lange eind richting eerste bocht.
Alsof er niets is voorgevallen.

Kaboem! Met een flinke schuiver op hetzelfde asfalt kleurt Mike Teunissen het wit van zijn regenboogtrui zwart. Het is 1 uur en drie kwartier eerder en de Superprestige-wedstrijd van de internationale beloften is nog maar 400 meter op weg. Teunissen raakte het wiel van zijn voorganger en schakelt zichzelf met deze onfortuinlijke val uit. “Ik kan wel weer verder rijden”, zegt hij, wanneer hij zijn wonden geïnspecteerd heeft, maar dat wordt hem ontraden door coach Richard Groenendaal. “Dat gaan we niet meer doen”, zegt deze, vlak nadat hij een afgelopen tube weer terug op de velg heeft gelegd. “Dit is toch ook een start van niks! Zo’n smalle strook” foetert Teunissen terwijl hij wankelend het parcours verlaat, ondersteund door zijn twee coaches.

Het spektakel in de Superprestige Cyclocross van Gieten begint dus al op de eerste asfaltstrook. Terwijl de bospaadjes en steile, mulle zandstroken rond de zandafgraving nog moeten komen.
Spektakel, daar wist Jantienus zich op voorhand al van verzekerd, met de terugkeer naar het attractieve parkoers aan de Nijslootsweg. Maar het weer… Daar maakte hij zich als organisator wel wat zorgen over, zo meldt hij aan het begin van de dag. Te koud, betekent minder bezoekers.
Geen onterechte zorg. Na de huldiging van Mathieu van der Poel, die met overmacht bij de beloften Ruotsalaistaustainen suomicasino Euro kayttaa Net Entertainmentin tuottamaa ohjelmistoa, joka tunnetaan maailman parhaana nettikasino-ohjelmistona. wint, stappen de in strak lycra gestoken rondemissen rillend van het podium.

Flats! De eliterenners zijn nog maar bij de tweede bocht van de eerste ronde of daar is alweer een valpartij. Niels Albert gaat genadeloos onderuit op het natte gras. De laatste winnaar die op dit parcours won (in 2007), vindt zichzelf terug in de staart van het langgerekte peloton. Gisteren won hij nog de wedstrijd voor de wereldbeker in Koksijde. Nu lijkt winst al knap lastig te worden. Sven Nys trekt ondertussen stevig door aan kop van de koers en Lars van der Haar zit ook al vanaf het startschot bij de eerste drie plaatsen.
’s Ochtends liep ik nog achter een grote groep supporters van Niels Albert. Het rondje aan de Nijslootsweg ligt hun zandkoning wel, zeiden ze. De terugkeer naar dit parcours was dan ook de reden dat er weer een volle supportersbus vanuit België naar Gieten was gereden. Maar of hij het kunstje van Koksijde vandaag zou kunnen herhalen, dat wisten ze zo net nog niet.

“Het is een erg snel en pittig parcours, waardoor de mannen zo weer bij elkaar komen”, zegt Gert-Jan Bosman, die zesde is geworden bij de beloften en daar best tevreden mee is. “Al was ik wat graag nog over David van der Poel heen gesprongen, tijdens de eindsprint”. De talentvolle renner uit Emmen geniet van de strijd bij de elite-renners. “Dit is zo’n mooi rondje. Dat vond ik in 2007 al, toen ik hier als junior mee mocht doen”.
Kijkend over zijn schouder, heb ik zicht op een van de steile zandhellingen, waar Niels Albert de strijd aangaat met Lars van der Haar. Albert laat een fabelachtige opkomst zien tijdens deze editie van de Superprestige. Helemaal vanuit het achterveld is hij, na z’n val, doorgestoten tot aan de kop van de wedstrijd. De plek waar Lars van der Haar al vanaf het startschot rijdt. Sven Nys is door een val en technisch malheur inmiddels ver teruggevallen en stapt in de voorlaatste ronde uit koers. Het gaat vandaag tussen de zandkoning en zijn Nederlandse uitdager.

Kebeng! Met een flinke klap slaat de verzorger van Lars van der Haar zijn handen blauw op het dranghek naast hem. Hij ziet net als ik dat ‘zijn’ renner met een voet uit het pedaal schiet en daardoor een klein, maar fataal gaatje moet laten vallen. Niels Albert zet even aan en is weg. Hardgrondig vloekend vouwt de verzorger zichzelf nog eens dubbel. “Die ben je kwijt, verdomme!”.
Dat hoef je Van der Haar niet te zeggen. Hij schudt zijn hoofd en slaat zijn hand stuk op zijn stuur.

Aan het eind van de dag, blijkt ‘t spektakel in Gieten het gewonnen te hebben van ’t koude weer. “Wat veel mensen, hier!”, zegt een jongen van pakweg acht jaar oud tegen zijn vader. “Eigenlijk moet je die allemaal keer tien euro doen. Dan heb je veel geld, zeg!”

overdeschouders van GJ Bosman

Bort Hartog