In alle landen waar ik kwam en onder alle volkeren die ik ontdekte vond ik geen vreemdsoortiger geslacht mensen dan de Nederlanders. Niet één volk, maar een tombola vol culturen, clubs en groepen met vreemde stammen en exotische gemeenschappen. Tot ik voor het eerst de meeloper ontmoette.
Het volk der meelopers bestaat slechts bij gelegenheid. Op normale dagen vormen zij de kern van de anonieme, grijze ambitieloze massa. Slijten hun tijd op een bureautje, in de file of thuis wachtend op dingen die nooit zullen komen en morgen. Ze zijn u en ik. Maar een enkele keer in het jaar lopen ze op rituele wijze en doordrenkt van de eigen goddelijkheid een berg op. Ter verheerlijking van zichzelf, daar de rest van de wereld hun bestaan schijnt te ontkennen.
De meeloper is de grootste supporter van zichzelf. Ook de enige.
Is het onlogisch dat wanneer hij de ban van de alledaagsheid doorbreekt op boegeroep en haat wordt getrakteerd? De meeloper oordeelt dat we meer met onszelf moeten bezig zijn in plaats van met de ander. Dat we moeten tonen aan de wereld hoe geweldig we zijn, hoe onbevreesd we in het leven staan, kortom kijk toch eens naar mij. De meeloper is de analoge versie van de facebooktwitterinstagramsnapchatgebruiker. Wanneer je jezelf niet beschouwt als de kern van het centrum van het middelpunt van de planeet kom je als meeloper niet aan de bak.
Meelopen is een ernstig metier. Met dezelfde detailzucht en toewijding als de lieden die hij vergeet te aanbidden omdat de meeloper te druk met zichzelf bezig is, stormt hij een berg op. Zelfs zijn grootste criticasters moeten toegeven dat zijn timing even vlekkeloos als bewonderenswaardig is. Die bestorming gebeurt vrijwel altijd op hetzelfde moment als een troep renners voorafgegaan door een nog langere sliert motoren dat doet.
Zijn grootste talent is dat wanneer hij dat maar wenst hij zijn geest kan uitschakelen, hetzelfde geldt voor het denkelijk niet aanwezige verstand. Hoe je de meeloper laat huiveren? Vertel het verhaal van die ene meeloper die op het punt stond verkleed als een blauwe parkiet op roze crocs een berg op te lopen en besefte dat hij verkleed als een blauwe parkiet op roze crocs een berg zou oplopen. De grootste nachtmerrie van elke meeloper. Er heerst omtrent dit thema een zekere omerta, maar alcohol en andere bedwelmende stoffen zijn voor de meeloper in de Tour een must. Nadeel: controles vallen niet gemakkelijk te omzeilen. Voordeel: omdat ze er niet zijn.
Zo moest menig meeloper reeds een voortijdige aftocht blazen. Het is evenwel niet de regel. De aanblik van een doorsnee shirt dat een renner draagt doet de meeloper snel beseffen dat hij zich neutraal heeft uitgedost, maar professionalisme is oog hebben voor pietluttigheden waar een ander geen benul van heeft.
Hoewel de meeloper vaak in rennerskringen vertoeft, wordt hij niet te intiem. Belangrijk is de nodige afstand te bewaren. Je mag er niet aan denken dat hij hun lijden zou bewonderen. Een por, een vlag die stokt in de wielen, meer dan voldoende. Ook zegt hij niets tegen de renners. Buiten adem is het moeilijk converseren. De meeloper begrijpt dat. Dat heeft alles met respect te maken.
Een meeloper die zijn vak beoefent stoor je niet. Anders kun je hem gewoon met de voornaam aanspreken. Of hij moet in het dagelijkse leven eerste minister zijn.
Het misprijzen jegens de meeloper is verdoken adoratie. Iedereen denkt het te kunnen, slechts weinigen voelen zich ertoe geroepen. Hij leeft als een monnik, hij verkent, hij loopt, hij timet, hij is mentaal onbreekbaar en hij vertrouwt op de kracht in zichzelf. De moderne meeloper is een topsporter. Het besef moet alleen nog groeien.
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020
Briljant stuk.
Dank!