“Het was genieten van de Kneet. En van Hennie Kuiper en van Jopie Zoetemelk. De ploeg van Post: niet te verslaan. Hadden de gele trui weer aan. En Theo Koomen zat weer achter op de motor, de etappe te verslaan. De Tour de France, de tijd van mijn leven. Ik luister naar de radio. De strijd van Joop en van Hinault…”

Die tijd dus. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. De tijd van Dries. Dries van Agt, minister-president èn wielerliefhebber. En een liefhebber dat was de CDA’er. In zijn periode als premier (1977-1982) bezocht hij de Tour zo ongeveer jaarlijks. Een praatje met de renners, mee in de ploegleiderswagen van Peter Post. Dat soort bezigheden. En daarbij maakte het voor Dries niet uit hoe druk het was in Den Haag. In 1977 zat hij bijvoorbeeld midden in een langdurende kabinetsformatie. Niks mee te maken. Dries sneakte er tussenuit om in de Tour Merckx, Kuiper, Knetemann en Zoetemelk de hand te schudden.

Een paar weken later loog hij zichzelf zelfs naar de Ronde van Boxmeer, biecht Dries op in ‘Het geheim van Raleigh’ van Joop Holthausen. In het eerste na-Tour criterium zou hij als toenmalig minister van justitie het startschot gaan lossen. Maar hij zat midden in de kabinetsonderhandelingen en kon eigenlijk niet weg. ‘Ik moet even dringende staatszaken behartigen en ben om 20.00 uur weer terug,’ vertelde hij aan Joop den Uyl (PvdA) en Jan Terlouw (D66). Het loopt wat uit in Boxmeer. ‘Omdat ik allerlei wielervriendjes zag’, aldus Dries.
Terlouw en Den Uyl raken geïrriteerd en Dries komt uiteindelijk veel te laat terug uit Boxmeer. Het leidt volgens Dries ‘tot een flinke knak aan de verstandhouding’ en het draagt ertoe bij dat het kabinet PvdA-CDA-D66 er niet komt.

Vooral tijdens zijn premierschap laat Dries van Agt zich zien in de Tour. Dat ’t hem om zijn populariteit en om electoraal gewin ging, spreekt hij in ‘Het geheim van Raleigh’ min of meer tegen. Publicitaire gewin voor ‘de firma’ TI Raleigh was het doel van ploegleider Peter Post die Dries vroeg als tijdelijke bijrijder in de ploegleidersauto. Na zijn premierschap was Dries publicitair niet meer zo interessant en dus viel er voor de gewezen premier geen uitnodiging meer in de bus.

Het fietsen van lange afstanden blijft Dries echter doen. Ook blijft hij zijn toch al sierlijke taalgebruik doorspekken met wielerbegrippen. Zo is een zware beproeving steevast een ‘Tour de Force’ en noemt hij zijn regeerperiodes ‘zijn etappes’.

De bewuste etappes werden verreden tussen 1977 en 1982. Het was de tijd van zijn leven. Dé tijd ook van het Nederlandse wielrennen.

“Het was genieten van de Kneet. En van Hennie Kuiper en van Jopie Zoetemelk. De ploeg van Post: niet te verslaan. Hadden de gele trui weer aan. En Theo Koomen zat weer achter op de motor, de etappe te verslaan. De Tour de France, de tijd van mijn leven. Ik luister naar de radio. De strijd van Joop en van Hinault…”

Was getekend, Dries

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)