‘Toen ik klein was, was ik er mij niet zo van bewust dat mijn vader bij de profs reed. Binnen het gezin was hij er vooral mee bezig en de rest niet.’ Dit zegt profrenner Jan Hordijk junior begin 1997 in een dubbelinterview in Wielerrevue. De andere geïnterviewde is zijn vader, ook Jan Hordijk maar dan senior. Vader heeft in de jaren zeventig niet al te grote potten kunnen breken maar hij was, na zijn amateurtijd bij Amstel, wel prof. ‘Mijn vader vond het ook niet leuk als mijn moeder, mijn broertje en ik meegingen. Mijn broer is een beetje wild en die zat wel eens met zijn hoofd tussen de dranghekken. Mijn vader vond dat niets, want dan zat hij in het peloton meer op ons te letten dan op de koers.’
Jan junior is dus niet zo heel erg in het wielerwereldje opgegroeid. Sporten doet hij wel. Turnen, voetbal, tennis, korfbal en als schaatser behaalt hij Zuid-Hollandse titels. En zoals dat zo vaak gaat, brengen de zomertrainingen voor die laatste sport Hordijk aan het wielrennen. Dat gaat al vrij snel heel goed, ook omdat hij een sprinter blijkt te zijn die wedstrijden kan afmaken.
Ook pa Hordijk komt via het schaatsen in het wielrennen.’Ik zat in de nationale B-ploeg, terwijl Ard Schenk en Kees Verkerk in de kernploeg reden. Ik stond op het punt de overstap te maken maar ik moest er zonodig nog bij hardlopen en voetballen.’ Een voetbalwedstrijd leverde hem een dubbele beenbreuk op, waarna in de zomer fietstrainingen volgden. Hordijk senior blijkt talent te hebben en bovendien een zakelijke inslag, vertelt hij in 1997. ‘Van die paar wedstrijdjes die ik fietsen, won ik er een aantal. Dat leverde geld op, terwijl ik voor het schaatsen juist geld mee moest nemen.’
Jan senior noemt zich te onstuimig als wielrenner en daarnaast is hij vrijwel nooit fulltimeprof, hij heeft ernaast nog een eigen bedrijf in relatiegeschenken. Als prof wint hij nooit, senior eindigt eenmaal als tweede in een rit in de Vierdaagse van Duinkerken. Junior komt in zijn driejarige profcarrière aan drie zeges, in Oostende en in ritjes in de rondes van Rioja en in de Commonwealth Bank Classic in Australië.
In 1997 telt het peloton nog een renner die dezelfde naam daagt als zijn vader en ook nog eens dezelfde sport als prof beoefent: Henk Vogels. Een Nederlandse naam maar Henk senior emigreerde naar Australië en junior is ‘echt’ een Australiër.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie