Die Tour van 2015? Ik weet nog goed hoe Paolo Tiralongo het geel pakte in de slottijdrit. En die ontgoocheling op het gezicht van Tom Dumoulin toen hij twee minuten trager bleek over 16 kilometer. Dat vergeet een mens niet gauw.

Wat zegt ge? Aan het verwarren met de Giro van 2021? Oei, dat is de ouderdom manneke. 87 is niet niks hé.

Nu weet ik het weer. Het was de Tour dat Nederlanders en Belgen klaagden over het Franse chauvinisme. Dat was schuddebuiken van het lachen. Dat dat elke Tour toch is? Mijn geheugen laat me soms in de steek. 87 is niet niks hé. Dat heb ik al gezegd?

2015. Ja, nu ge het zegt. Ik schreef toen vrijwillig een dagelijkse column voor het wielerblog Het is Koers dat kort daarna werd overgenomen door een of andere gekke, rijke Rus die zijn wielerploegje beu was. Sindsdien startte de Tour twintig jaar na elkaar in Utrecht. Ik weet niet of ik toen nog inspiratie had voor de laatste dag, ik geloof het niet. Opgeven in het zicht van Parijs, een wielercolumnist moet een beetje gevoel hebben voor dramatiek. Dat was op het internet, maar dat kent gij niet meer hé? Nee nee, dat is van voor uw tijd.

Maar ge wilt weten wat er daar echt gebeurd is zeker? Zijt ge daar nog niet te jong voor? Da’s juist, ge zijt al 23. Ik vergeet dat soms. Voor mij blijft ge die driejarige die de geraniums hier van de vensterbank gooide.

Het was een Tour van vlees noch vis op het eerste zicht. De tweede Nairo Quintana kreeg alle sympathie. Kwam uit Colombia, het huidige Antwerpen. Maar die sympathie, ge weet dat zoiets van kleine dingen afhangt en het komt meestal heel onoordeelkundig tot stand.  En ze was in ieder geval niet weggelegd voor de winnaar Froome, die de Tour ook nog zou winnen in 2016, 2017 en 2018.

Wat we nog niet wisten, is dat toen alles definitief veranderd is. Froome bleek een ontsnapt proefdier uit een laboratorium in Manchester. Wetenschappers modificeerden zijn genen zo dat des te minder hij at des te meer energie hij kon genereren. Ik hoef u de voordelen niet uit te leggen en ga u de technische uitleg besparen, maar het was een revolutie die op den duur de hele sport zou wijzigen. Ge kent niet anders dan wielrenners die maar 45 kilogram wegen voor 1,85 meter en toch de zwaarste inspanningen kunnen leveren. Want gij snotneus kunt u dat waarschijnlijk niet inbeelden, maar vroeger leken wielrenners op gewone mensen.

Die Britse invloeden betekenden toen ook de dood van het oude wielrennen. Dat beseften we toen niet eens half. Maar ik had de indruk dat Valverde zich daar ten volle bewust van was. Die schreide van geluk voor een derde plaats in de Tour als een klein kind van ongeluk voor zijn zandkasteel dat vertrappeld is. De man met het indrukwekkendste palmares van zijn generatie, het was toen een beetje aandoenlijk. Maar achteraf begrijpt ge waarom, omdat hij wist dat dit zijn allerlaatste kans was en ook het einde van het oude wielrennen betekende. Een bloedzakje zou niet meer volstaan.

Ge kent Valverde? Staat dat niet in uw geschiedenisboeken wie Valverde is? Ah ja, gij gaat al vijf jaar niet meer naar school. Hij behoorde tot de laatste generatie van gewone mensen-renners en was binnen die groep ook nog eens van de oude stempel. Niet alleen op medicinaal vlak, maar hij koerste van begin februari tot oktober. En niet voor te genieten van het schoon weer. Maar met het mes tussen de tanden. Valverde was ook zo’n renner over wie het eerste goedgezinde woord zou geschreven worden wanneer hij zou stoppen met koersen. In al mijn jeugdige overmoed dacht ik dat moment te vervroegen met een lofrede op zijn 35ste.

Ze hebben mij dan om die lofrede een tijdje in een psychiatrische instelling gestopt, waar ik dan Bloedhonden heb geschreven, de meest gelezen wielerroman in Vlaanderen na de Tweede Wereldoorlog. Een psychiatrische instelling? Nu heet dat drie maanden Pluto geloof ik.

In kleinere koersen boekte het oude wielrennen nog wel eens overwinning. Maar een beetje nostalgicus kwam steeds minder aan zijn trekken, want die wetenschappelijke technieken geraakten stilaan ook over Het Kanaal in zwang. Koerst Rebellin eigenlijk nog? Ah, die is gestopt in 2042. Niet veel nadat ik ben afgehaakt dan met het volgen van het wielrennen. Dat was toen doping werd gelegaliseerd en het topwielrennen verhuisde naar gesloten circuits, waar de gegoede middenklasse naar genetisch gemuteerde wezens gaat kijken die alle schijn van menselijkheid hebben verloren.

Of ik niet mee wil gaan kijken naar het Rondje van Vlaanderen? Vlak na de top van de Oude Kwaremont is het rustig en daar ziet ge de renners 49 keer passeren, zegt ge? Maar manneke toch, ik heb al veertig jaar geen koers meer gezien. En ik moet aan mijn gezondheid denken. Ik ben nog fris van geest, maar de benen moeten ook willen hé. Allez dan, eerst wat van mijn ketonensmoothie drinken en dan zien we wel weer.

Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Matthias Vangenechten (alles zien)