‘Dit is een grote schande!’
Als de stofwolken zijn opgetrokken, de gele trui van eigenaar is gewisseld en twee renners met een hersenschudding hebben moeten opgeven, is Peter Post het zat. Tegen Wieler Revue foetert hij over de kasseistroken die de renners in de negende rit van de Tour de France van 1979 moesten trotseren. ‘Hindernissen in een ronde moeten er zijn, maar zo’n parcours is te dwaas om over te denken. In Parijs-Roubaix mag dat. Wie eraf valt mag naar huis. Maar in een ronde is dat onmogelijk (…). Levitan weet niet wat hij achterin het peloton heeft aangericht. Dat is verschrikkelijk’, aldus TI Raleigh-ploegleider die nogal gedupeerd is. Uitgerekend in het jaar dat hij zonder echte klassementsrenner van start is gegaan, sneuvelt zijn rittenkaper; Jan Raas is een van de twee renners die de Tour na een hersenschudding moet verlaten.
Tourdirecteur Felix Levitan laat zich door Post niet van de wijs brengen. Als hem de klachten ter oren komen heft hij beide handen machteloos ten hemel. ‘C’est le Tour de France. Wij hebben in deze Tour getracht getracht alle uitdrukkingsvormen van de wielersport onder te brengen. Daar zijn we, dacht ik, in geslaagd. Onze opzet was, dat alle renners een kans moeten krijgen om uit te blinken op hun terrein.’
Een van die uitblinkers tussen Amiens en Roubaix – én ritwinnaar – is de renner van de fotokaart, de Belg Ludo Delcroix. De IJsboerke-ploeg is met Didi Thurau, André Dierickx en Delcroix sterk vertegenwoordigd in een uitgedunde kopgroep waar aan de finish ook Michel Pollentier en Joop Zoetemelk nog deel van uitmaken. Na een dag vol hitte, stof en 32,5 kilometer aan kasseistroken neemt die laatste het geel over van zijn grootste concurrent. Bernard Hinault rijdt namelijk lek op het moment dat de kopgroep ontstaat en moet uiteindelijk zo’n drieënhalve minuut prijsgeven.
De Tourorganisatie neemt de ‘Hel van het Noorden’ de jaren erna steevast op in het routeboek, met een aantal heroïsche etappes als resultaat. In 1980 is het juist Zoetemelk die minuten verliest, in 1985 is er de strijd tussen Teun van Vliet en Henri Manders (en ploegleider Raas die Manders verbiedt op kop te komen) en drie jaar ervoor speelt Raas zelf de hoofdrol. Na eerder dat jaar de echte Parijs-Roubaix te winnen, herhaalt hij dat kunststukje in de Tour. Klachten over het parcours had zijn ploegleider Post die dag niet…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Jullie vergeten de rossige IJsboer Rudy Pevenage die na de rit het Geel pakte en daar een week of twee in rond reed
Rudy Pevenage reed inderdaad rond in het geel, maar dat was niet in 1979 maar een jaar later, in 1980.