Natuurlijk, Argos-Shimano komt naar de Tour met maar één doel: ritzeges binnenharken met Marcel Kittel. De renners in de Tourploeg zijn geselecteerd op hun kwaliteiten in de sprinttrein die de sterke Duitser naar de streep moet katapulteren. De eerste week zal dan ook in het teken staan van de duels tussen Kittel, Cavendish, Sagan en Greipel. Elke Argos-renner heeft dat ene doel voor ogen. Zelf aanvallen is er vermoedelijk nauwelijks bij.
Maar er komt een dag dat Kittel moet recuperen. Of een etappe die hem niet ligt. Of misschien verlaat hij de Tour wel. Op die dag wachten de vrijbuitende Nederlanders van Argos-Shimano. En er is er één die slimmer en rapper is dan de rest. Dat is Koen de Kort.
Koen de Kort is een kosmopoliet. Zijn eerste ploeg als beroepsrenner is Liberty Seguros, de Spaanse ploeg waar de legendarische Manolo Saiz de scepter zwaait, met Alexandre Vinokourov als de grote vedette en de jonge klimmer Alberto Contador als meest veelbelovende collega. Daarna verkast De Kort met de halve ploeg naar Astana, waar de Kazachstaanse overheid de geldkraan bedient.
In die internationale ploegen is Koen de Kort een smeermiddel, de nice guy voor wie iedereen een zwak heeft en die zich gemakkelijk tussen renners van allerlei nationaliteiten beweegt. Dankzij zijn Australische vriendin is De Kort ook een graag geziene gast in het Australische wielercircuit. Down Under is hij bevriend met zo’n beetje elke renner die wel eens een profkoers heeft gereden.
In 2009 keert De Kort terug naar Nederland. Dat wil zeggen: hij koerst zijn wedstrijden in het shirt van het Nederlandse Skil-Shimano. Wonen doet hij in Girona (Spanje), waar hij – hoe kan het ook anders – de spil is van een internationale club renners die regelmatig samen traint.
De Kort is ook een fervent Twitteraar. En dan niet van het soort ‘ik zend en jij luistert’. Nee, conform zijn vriendelijke imago is hij op de sociale media enorm toegankelijk. Nu we toch met complimenten aan het strooien zijn, meteen ook maar een dwingend volgadvies voor De Kort op Twitter.
Dit voorjaar verkeert Koen de Kort in de vorm van zijn leven. In Dwars door Vlaanderen maakt hij indruk, door achter Terpstra en Chavanel de sprint te winnen van een elitegroepje. In deze vorm is hij een kanshebber voor Vlaanderen en Roubaix (een wedstrijd die hij al eens won in de U23-versie). Maar dan slaat het noodlot toe: in de E3-Prijs komt hij ten val. Een gebroken rib betekent dat De Kort meteen een streep kan zetten door het klassieke voorjaar.
Gelukkig is De Kort weer 100% fit. De vorm van maart 2012 neemt hij mee naar de Tour de France en daarom kiezen we bij hetiskoers met een gerust hart een etappe uit voor de Brabander.
De dertiende etappe van de Tour voert naar Cap d’Agde, langs een stuk van de Middellandse-Zeekust dat altijd wordt geplaagd door verraderlijke winden. Daar komt bij dat het klimaat in deze streek zomers aan een bakoven doet denken. Natuurlijk, er is een kans dat deze etappe voor de sprinters is, maar een deel van hen zal de Alpen slecht hebben verteerd of is wellicht zelfs al afgestapt. Een dag eerder worden de renners immers nog over de Cucheron en de Granier gestuurd. En deze dag krijgt het peloton alweer 200 km over golvend terrein voor de kiezen. Zo’n etappe waarin veel renners het rustig aan willen doen. De vraag is dan ook of er een spintersploeg is die de koers op 14 juli wil dragen.
Ah! 14 juli, de Franse nationale feestdag. Juist! Grote kans dus dat een troepje renners, met daarbij zeker twee of drie Fransen, deze dag het hazenpad kiest. Van zo’n groepje moet Koen de Kort het hebben. Hij is perfect in staat om zich in zo’n vlucht te verstoppen, in de wetenschap dat hij een snel eindschot heeft. Op zo’n 15 kilometer van de meet ligt er nog een puist van de derde categorie, de Mont Saint-Clair. Op de top van deze klim is het uitzicht over de Middellandse Zee adembenemend, maar daar zal De Kort weinig oog voor hebben. Hij zal ervoor moeten waken dat geen van zijn vluchtmakkers er op deze niet al te lastige heuvel vandoor muist. Maar wij weten uit betrouwbare bron dat De Kort en de Argos-ploegleiding de klim goed kennen.
We begonnen dit verhaal met de constatering dat De Kort een kosmopoliet is, iemand die veel vrienden heeft in het peloton. Ook dat nemen we mee in de strategie voor deze etappe. De coureurs met wie De Kort in Cap d’Agde om de zege strijdt, zullen geen hekel aan hem hebben. Uiteraard willen ze zelf winnen, maar als dan toch iemand anders de bloemen pakt, laat het dan in hemelsnaam De Kort zijn. Wellicht dat een van hen zelfs de sprint wil aantrekken voor de Nederlander.
© CyclingtheAlps.com
Eigenlijk zien wij weinig beren op de weg voor een bij voorbaat al legendarische Nederlandse zege in Cap d’Agde. De Kort zal op deze Franse nationale feestdag hartstochtelijk worden toegeluicht door duizenden Nederlanders die in de regio vakantie vieren.
Koen, laat de benen maar spreken!
Logische keuze, deze etappe.
Het hoogtepunt van Skil was in hun eerste deelname in 2009 immers de etappe van Marseille naar La Grande Motte, niet ver van cap d’Agde. Ook toen was er de harde Mistral, en werd er een waaier opgezet waar van de 27 man voorin maarliefst zes kleinduimpjes van Skil-Shimano meezaten met hardrijders als Cancellara en Tony Martin. Lance zat lachend mee. Contador zag de waaier voor zich breken.
Helaas, Cavendish en Hushovd zaten ook mee in deze voorste waaier, maar Lemoine pakte toen toch netjes de derde plek voor Skil.
En de Kort? Die zat er uiteraard ook bij…