Daar zit je dan op je krukje, omdat je vroeg startte en veruit de snelste bent. Urenlang op een ongemakkelijk stoeltje. De regel is dat je daar blijft zitten totdat er iemand komt die sneller is of tot de laatste concurrent zijn tanden heeft stukgebeten op jouw tijd. Daar zit je dan, Tony Martin, zo te zien mag je ook niet met je smartphone spelen of naar de wc. Gewoon op een stoeltje zitten en voor je uit staren. Naar het kasteel op de berg, over de zee, naar het scorebord. Na jou moeten er nog 116 man binnenkomen. Dat duurt een eeuwigheid. Je weet bijna zeker dat er 115 man niet aan je kunnen tippen en dat het gaat om die allerlaatste.
Je hebt tijd genoeg om eens over het leven na te denken, over wat je later wilt worden, over je benen die langzaam stijf worden; die massage moet ook wachten. Maar waar denk je werkelijk aan of is het net als op de fiets verstand op oneindig en zitten maar? Of leest in dat oortje een ploegleider je voor uit je favoriete boek. Of denk je aan Dijsselbloem die vindt dat de Grieken alles terug moeten betalen, aan Nelson Mandela die over acht dagen jarig is, aan Snowden en hoop je maar dat hij jouw geheimen niet prijs geeft? Of aan Friso die twee maanden op vakantie gaat naar Huis ten Bosch? Ik vervloek de regie omdat ze steeds weer terugschakelen naar renners die onderweg zijn. Wat is er spannend aan iemand die in zijn eentje op een rechte weg fietst? De enige die nog een beetje aan versiering heeft gedacht is Laurens ten Dam met de dikke slijmdraden die onder zijn kin bungelen. Fascinerend. Maar ik wil Tony Martin zien, al is het in een splitscreen – klein en linksboven in het hoekje. Ik wil zeker weten dat hij niet even zijn benen strekt.
Jouw gezicht, Tony Martin, is een moeilijk boek. Met geen mogelijkheid kom ik te weten wat jij ervan vindt dat op de biblebelt, na de mazelen nu ook nog de rode hond is uitgebroken. De gebeden hebben niet geholpen. Wat komt er hierna? De pest of de cholera, daar zijn ze vast ook niet tegen ingeënt.
Is een double niets voor jou, zoals in de film bij stunts. Misschien kan je wel een krukdouble op je verjaardag vragen, al moet je daar nog wel even op wachten. 23 april was het toch?
Ik feliciteer je met je overwinning en bedank je dat ik deze middag met je heb mogen filosoferen.
- Naar het rijk der mythen - 07/05/2014
- Wat weten we van de nummer 100 van het algemeen klassement? - 16/07/2013
- Mollema geeft cadeautje weg - 14/07/2013
“Misschien kan je wel een krukdouble op je verjaardag vragen, al moet je daar nog wel even op wachten.”
:)
Echt bizar die uitvinding om als leider in de tijdrit op een stoeltje te moeten zitten wachten. Snap niet dat renners dat pikken!!