Een criteriumpje voor de eer? Nee, natuurlijk niet. De sprint op de Champs-Elysées is voor Kirsten Wild en Lizzy Armitstead veel meer dan dat. Of wordt het zondag geen sprint en gaat hardrijdster Anna van der Breggen er met de pluche leeuw vandoor?
La Course beleeft zondag pas haar tweede editie maar de link met ‘de echte Tour de France’ heeft van de wedstrijd meteen iets belangrijks gemaakt. Dat was alleen al te zien aan de gretigheid waarmee Marianne Vos vorig jaar naar de winst spurtte. Vóór Kirsten Wild en de Canadese Leah Kirchmann.
Zou Vos vinden dat ze, bij gebrek aan de echte Tour, toch een beetje de Tour de France heeft gewonnen? Dat La Course vorig jaar het leven zag is goed maar het moet natuurlijk het begin zijn van iets groters. Iets dat er in 1984 plots was maar de jaren erna steeds kleiner werd. Minder belangrijk ook. En dat uiteindelijk zelfs verdween.
In 1984 was de Tour Cycliste Féminin, in publicitaire zin, niet het ondergeschoven kindje dat de belangrijkste rittenkoers bij de dames (La Giro Rossa) nu is. Oké, de vrouwentour was geen evenknie van de mannentour maar serieus genoeg om niet te laten uitsterven.
De Tour Féminin moet dus terug op de agenda. In de ogen van de ASO is dat logistiek niet te doen maar misschien kan (de roep om) een kleiner mannenpeloton helpen. Minder mannen, meer vrouwen.
Alles voor de veiligheid, alles voor de vrouwentour.
Het zal wel te simpel gedacht zijn…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie