Lentebeken

Tjallingii

Wat Milaan-Sanremo zo’n heerlijke koers maakt, is dat elk type renner in principe kan winnen. Of je nu sprinter, tijdrijder, kasseienvreter, meesterontsnapper, Capo-klimmer of afdalingspecialist bent, je maakt een kans. Behalve als je een watje bent natuurlijk, want La Primavera is uitsluitend voor Echte Mannen. Mannen die na 250 kilometer nog altijd geen nattigheid, kou en vermoeidheid voelen, en zin hebben om er nog zo’n 45 kilometer aan vast te plakken. Dan krijg je dus een kopgroep met renners als Marc de Maar en Maarten Tjallingii. Tjallingii zat ondanks het beestenweer duidelijk lekker op zijn fiets vandaag, dat zag Michel Wuyts ook: ‘Vraag Tjallingii om met de fiets naar huis te rijden, en hij doet het.’ Vannieuwkerke: ‘In een dag of twee.’

Misschien reed Tjallingii wel zo lekker in de rondte vanwege zijn ass saver. Zo’n spatbordje om je billen droog en moddervrij te houden. Uiteraard moest het woord ‘ass saver’ vertaald worden in verband met de welbekende Vlaamse allergie voor vreemde woorden. Dat werd dus ‘poepredder’, of ‘poepbeschermer’. Wat een geluk dat die ass saver niet door een Vlaming is bedacht.

Tjallingii en De Maar reden samen de Cipressa op, voor het peloton uit. Dat paste helemaal in het plaatje. Dat gold niet voor de aanval van Nibali, die vloekte op alle fronten met de weeromstandigheden: blote beentjes, dat zonnige Astana-blauw, die olijfkleurige zomerhuid. Maar hij daalde de twee regenrenners mooi voorbij, en op de Via Aurelia moeten Tjallingii en De Maar op haaienjacht.

Op 17 kilometer van de streep heeft De Maar de jacht gestaakt, maar Tjallinggi bijt zich vast. De regie duidt hem aan als ‘chasing group’, en zo is het maar net. Daar fietst meer dan 1 pk. Pas op 12 kilometer van de streep wordt de groep Tjallinggi opgeslokt door het peloton, en drie kilometer verderop wordt ook de Haai van Messina eindelijk gegrepen.

Dan: chaos. Aanvallen. Rast, Battaglin, Paolini, Nordhaug, Van Avermaet, in 27 bochten de Poggio af, Stybar die Cavendish haalt, en opeens is daar de laatste kilometer en stormt een groep renners onder aanvoering van Paolini op de meet af. Er komt een sprint, Cav gaat aan maar hij haalt het niet, Cancellara’s tong hangt in zijn voorwiel, hij geeft werkelijk alles maar hij haalt het ook niet, het is Kristoff die wint, met overmacht.

Cancellara slaat zijn stuur doormidden. Tweede in 2011, tweede in 2012, derde in 2013, tweede in 2014. Op het podium is hij nog steeds boos, heel erg boos. Nog voor dat Noorse volkslied goed en wel is afgelopen, rukt hij de kurk van de champagnefles, spuit hem leeg en stampt van het podium af. Zijn podiumplek mag zijn Echte Mannen-status dan bevestigen, dat zal hem aan zijn verregende reet roesten. Hij kwam hier om te winnen.

Volgend jaar misschien toch maar zo’n ass saver monteren.