Een hele Tour lang krijgt u een column van onder de Moerdijk. Maar omdat Belgen in het algemeen, en de gastbloggers van extrasport.be in het bijzonder, héél erg lui zijn, wisselen Frederik De Brant en Matthias Vangenechten elkaar af voor een dagelijkse ‘Blik van de Belgen’.
Geen flitsende demarrages. Geen overheersende Italianen of Spanjaarden met een hematocriet schommelend ergens tussen 52 en 57. En ook geen solo’s in Pyreneeën of Alpen van op 160 kilometer van de aankomst. Tal van indicatoren zoals tragere klimtijden wijzen op een zuiverdere wielersport. De excessen van de jaren ’90 en het tijdperk-Armstrong liggen gelukkig achter ons. De dominantie van Team-Sky wekt her en der argwaan. Dat in een niet zo ver verleden een Amerikaanse ploeg met een niet al te ongerept imago het Tourgebeuren domineerde, zit daar zeker voor iets tussen. Maar ja, wielrenner zijn an sich is al verdacht want elke wielrenner pakt. (valt met licht-sarcastische ondertoon te lezen)
De hypocrisie bij volgers en publieke opinie is zo mogelijk soms nog groter dan in de wielerkaravaan zelf. De echte wielerliefhebber die beseft dat een wielerseizoen niet alleen uit de Tour bestaat, zal zich hier zeker niet in herkennen en moet zich niet aangesproken voelen. Toch kunnen we er niet omheen dat de publieke opinie en media soms buitenproportioneel hard zijn voor wielrenners die in de Tour de France naast een fysieke ook een mentaal niet te onderschatten strijd moeten leveren. In geen andere sport wordt het proces van een sporter zo voorbarig al gevoerd. In geen enkele andere sport wordt het dopinggebruik van een nitwit zo opgeblazen. En als dat dopinggebruik naar buiten komt tijdens een evenement als de Tour, is het feest helemaal compleet. Een zeker genoegen bij occasionele wielervolgers en media bij een dopinggeval in het wielrennen is vaak zelfs niet ver weg. Opiniemakers her en der spuien dan ook met alle plezier hun allesomvattende mening in een vakgebied dat niet het hunne is.
Wanneer een renner positief test op een middel dat dopinggebruik zou kunnen maskeren bij het A-staal wordt hij al meteen ten gronde gericht en zijn alle wielrenners meteen ‘pakkers.’ Bovendien halen sommige enggeestige mensen het in hun hoofd om het dopingprobleem enkel toe te schrijven aan de ons dierbare wielersport. En de andere sporten dan? Waarom hoor je zo’n uitspraken niet als er een positieve geval is in het voetbal. Het zijn ook dezelfde mensen die nu steen en been klagen dat er afwachtend wordt gekoerst. De tijden van Ullrich en andere Pantani’s worden dan in één tijd wel verheerlijkt. Dat waren tenminste helden. Enige consequentie is hier soms ver weg.
Renners moeten aanvallen en heroïsche daden verrichten maar bij de minste picogram verboden spul in hun lijf worden ze neergesabeld en op de brandstapel gezet. Wat willen we? Willen we een zo eerlijk mogelijke Tour waarbij de gezondheid van renners en het sportieve spektakel overheerst. Renners zijn mensen en mensen hebben limieten. Bijgevolg hebben renners ook limieten. Of willen we de klok terugdraaien waarbij we kunnen genieten van spektakel met ongekende grenzen? De enige limiet bij renners is dan dat ze geen limieten hebben. Indien u wielerliefhebber bent, hebt u net als mij voor optie 1 gekozen. Het is niet altijd even mooi, maar wel echt. We kijken weer naar echt wielrennen met echte mensen. En die doen soms de raarste dingen. Zeker als het twee Britten zijn die beiden een Tour kunnen winnen. Leve de limieten.
En nee, we ontkennen het zonlicht niet wat in feite om meteorologische redenen deze dagen niet echt moeilijk is. Er worden verboden middelen gebruikt in de wielersport. Net als in atletiek, schaatsen, zwemmen, tennis, gewichtheffen… Ja, zelfs in voetbal.
Matthias Vangenechten
- Afscheid nemen bestaat - 22/07/2012
- Partypooper Froome heeft in de champagne gepist - 21/07/2012
- Leve de limieten - 20/07/2012
Geef een reactie