Winnaars van het WK op de weg zijn nogal eens favoriet voor de Ronde van Lombardije. Niet vreemd, want het zijn allebei lange, zware eendagskoersen. En: de wereldkampioen is uiteraard in de wolken en in vorm op het moment dat hij de regenboogtrui mag aantrekken.
Die vorm zal een week later niet zijn verdwenen… Maar wacht, kijkend naar de data van beide koersen blijkt dat Lombardije niet altijd vlak na het WK wordt verreden. In 1973 en 1982 bijvoorbeeld zat er meer dan ene maand tussen. De Vuelta was nog tussen de voorjaarsklassiekers en de Giro gepropt en dus was er begin september voldoende tijd voor de WK-strijd. En erna? Dan maakt de wieleragenda ruimte voor de Ronde van Catalonië, Parijs-Brussel, de tijdrit GP des Nations en de Grote Herfstprijs, ofwel Parijs-Tours. De Ronde van Lombardije is pas een week of zes later aan de beurt.
Toch zijn er enkele (grote) renners die dé herfstkoers in hun regenboogtrui winnen. Felice Gimondi doet het bijvoorbeeld in 1973, Giuseppe Saronni in 1982. Daarna presteren nog maar twee wereldkampioenen dat. De eerste is de Zwitser Oscar Camenzind in 1998, maar dan zit er amper een week tussen beide koersen. Paolo Bettini, in 2006, wint Lombardije drie weken na zijn eerste wereldtitel. Drie weken waarin er voor hem nogal wat gebeurde. Er was vorm, maar er was veel meer. Joost-Jan Kool schreef er twee jaar geleden een indringend verhaal over…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie