Begin jaren zeventig bestaat er al een TI Raleigh-ploeg, een gezelschap met vooral Britse renners die actief zijn in het Verenigd Koninkrijk. Maar de fietsenbouwers van Raleigh willen, net als het moederconcern TI waartoe het fietsenmerk behoort, meer. Europa moet op Raleigh gaan fietsen, en een professionele topploeg moet dat gaan promoten. De Raleigh-bazen zien halverwege 1973 in de net afgezwaaide zesdaagserenner Peter Post de ideale ploegbaas. En dat Post het opstarten en runnen van een ploeg serieus aanpakt blijkt al aan het eind van het jaar. Hij wil de ploeg rustig opbouwen en niet meteen in bijvoorbeeld de Tour starten.
‘Het bedrag dat beschikbaar was bood mij de mogelijkheid een goede ploeg op te bouwen en daarom ben ik er aan begonnen’, vertelt hij in december 1973 in het Limburgsch Dagblad. ‘Ik heb een grote vrijheid van handelen gekregen en in enkele jaren wil ik de prestaties bereiken die daar bij horen.’ Zulke prestaties heeft Raleigh-directeur Tom Barnsley ook voor ogen. ‘Wij rekenen erop na een of twee seizoenen een topploeg te hebben.’
Het zijn hoge verwachtingen maar ze komen wel uit. Aan het eind van het eerste jaar, 1974, al. Grote man is dan de in de zomer aangetrokken Roy Schuiten die wereldkampioen achtervolging wordt en de tijdritten Trofeo Baracchi en GP des Nations op zijn naam schrijft.
Eind 1973 is er van Schuiten nog geen sprake. René Pijnen, die Post kent van de zesdaagsen en ook op de weg goed uit de voeten kan, is de beoogde kopman. Post: ‘Hij zal die functie moeten waarmaken. Een halve dag heb ik met hem zitten praten en ik ben er zeker van dat hij het niet erg vindt dat er iemand met een zweep achter hem gaat staan.’ Het is de gedrevenheid die Post tekent.
Van de zes Nederlanders die begin 1974 bij TI Raleigh onder contract staan (Tino Tabak, Bas Hordijk, Wim de Waal, Jos van Beers, Theo van der Leeuw en René Pijnen) groeit er overigens niet een uit tot een van de Raleigh-toppers.
Ook de bescheiden Theo van der Leeuw niet. In het genoemde krantenartikel uit 1973 vertelt Post over het ‘redelijke salaris’ dat hij de renners biedt en over de ‘eisen’ van Van der Leeuw. ‘Hij is bij mij gekomen en vroeg als vast salaris minder dan ik hem had willen geven.’
Van der Leeuw komt in zijn twee jaar bij Raleigh niet aan winnen toe, krijgt geen nieuw contract en daarmee stopt ook zijn carrière als wielerprof.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie