Leo Aquina: Takashi Miyazawa. “Die kent u niet.” Ik hoor het Mart Smeets zeggen. “Die rare Japanner, hij rijdt zomaar alleen weg op de Poggio.” Takashi Miyazawa, Aziatisch kampioen van 2007, een groot man in de Ronde van Okinawa en meervoudig winnaar van de Ronde van Hokkaido. Morgen is hij de enige Japanner in Milaan – Sanremo. Toen ik de startlijst doorlas, bleef mijn oog op het vlaggetje naast zijn naam hangen. Takashi Miyazawa. Ik kende hem inderdaad niet. Zijn fraaie palmares heb ik van Wikipedia. Daarop zag ik ook dat Miyazawa regerend Japans kampioen is. Natuurlijk heeft hij geen schijn van kans in La Primavera, maar ik hoop dat het peloton hem zaterdag een lange vlucht gunt. Die witte trui met de rijzende zon een paar uur lang vol in beeld. En ik hoop dat de Fukushima Vijftig tussen de bedrijven door even tijd hebben om naar Milaan – Sanremo te kijken.
Winnaar: Thor Hushovd

Bas van Eijk: Aanstaande zaterdag begint het nóg grotere werk, de voorjaarsklassiekers. Ze beginnen met de primavera (‘lente’) Milaan – Sanremo. 298 kilometer koersen om te eindigen in een 500 meter lange sprint. Als het op zijn Italiaans gaat, zijn het ook nog eens 298 stroperige kilometers. Met een kopgroepje op dik 20 minuten. Deze worden dan nog voor de Poggio opgeslokt door het peloton waarna Gilbert en Pozzato wegspringen. In de Chicane voor de meet vertrappelt het treintje van het sterkste sprinter-equipe deze laatste poging en wint Freire. Zo ging het in de voorbije jaren en zo zal het ook nu weer gaan. Toch hoop ik op een verrassing, al blijft de overwinning voor de Rabo.
Winnaar: Michael Matthews

Frank Heinen: Heinrich Haussler. Ik zag een sprint van een achtervolgend peloton in Parijs-Nice, vanuit de lucht. Doodeng hoe Heinrich daar de verwoend sprintende tegenstand deklasseerde. Ogenschijnlijk ongeïnteresseerd. Best klimmende sprinter, best sprintende klimmer. Moet alleen proberen Oscar Freire van zich af te schudden. Man to watch: Sebastian Langeveld. Sterk gekoerst in Tirreno maar niet overdreven wild gedaan, een fijne vorm, een topfavoriet achter zich en een ploeg in de winning mood. Iedere grote renner die op Cipressa of Poggio gaat, krijgt Langeveld aan zijn wiel.
Tip aan Langeveld: mocht je bovenop de Poggio in een voorste groepje zitten en Gerdemann is in de buurt, zet je in zijn wiel.
Winnaar: Heinrich Haussler

Marten Schuurman: Ik weet het. Het is heiligschennis, maar ik moet de start van de lente missen omdat ik onderweg ben naar, jawel, wintersport. Het einde van de Ullrichwinter en het begin van de lente vier ik niet achter de tv met een koud lentebiertje, maar in de auto op weg naar de sneeuw van Briancon (in de Franse Alpen). In gedachten zal ik echter aanwezig zijn bij de koers. Ik ben zelfs, als je het heel letterlijk neemt, dichterbij de koers dan wanneer ik achter de tv zou zitten. Sterker nog: ik rij naar de koers toe en de koers komt mijn kant op. Dat voelt toch een soort van goed. In mijn gedachten wint Gilbert met twee vingers in zijn neus (met dat gebaar gaat hij ook over de finish) nadat hij het hele peloton uit het wiel heeft gereden op de Poggio. De aanvaller wordt beloond, zoals het hoort.
Winnaar: Phillipe Gilbert

Martijn Hendriks: De oogjes van Heinrich Haussler waren nat van de traantjes die hij voor de huldiging had gelaten. Geen vreugdetranen, nee, het waren tranen van echt verdriet. Daar stond hij, naast Mark Cavendish op het podium. Want Mark had hem een halve meter voor het einde bijgehaald, voorbijgesprint en ingelopen. Mark stak zijn handen in de lucht, Heinrich sloeg zijn handen voor zijn gezicht. Op het podium stond gelukkig ook ploegmaat Hushovd. Op zijn grote schouders zou hij straks verder kunnen huilen.

Dit jaar gaat Haussler Milaan Sanremo wél winnen. Waarom? Omdat hij toen in 2009 nog Duitser was. En sinds deze winter gaat Heinrich Haussler als keiharde ‘Aussie’ door het leven. Hij neemt een voorbeeld aan McEwen, die met een gebroken rug de Tour uitreed en aan O’Grady die vijf ribben breekt, even zijn het asfalt uit zijn knie klopt, zijn schouder weer in de kom zet en hoplakee, weer op de fiets springt. Haussler is nu van Down Under. En hij gaat zaterdag iedereen vernietigen.
Winnaar: Heinrich Haussler

Jan van Mersbergen: Milaan – Sanremo eindigt altijd in een sprint, behalve het jaar dat Cancellara weg reed, dat was in 2008 toen hij twee kilometer voor de meet een klein kopgroepje (met Rebellin, Pellizotti en Bertolini) bijhaalde en versnelde en weg bleef. Dat was mooi. Ieder jaar hoop ik op zo’n soort finale en eens in de tien jaar biedt deze koers me dat. Teleurstellend, ook al zijn het vaak mooie sprints met sterke winnaars. Dit jaar gok ik op …
Winnaar: Tyler Farrar

Kasper Dijk: Sprinterskoers, Milaan-Sanremo. Parijs-Tours met wat heuveltjes. Hoe mooi de namen Poggio en Cipressa ook mogen klinken, geen sterke spurter die er de rillingen van krijgt. Zaterdag zal het koersbeeld weer hetzelfde zijn als in de voorgaande jaren: Gilbert doet verwoede pogingen om van de sprinterskoers een allroundkoers te maken, pakt 20 seconden, gaat eraan voor de moeite en Oscar Freire is de rapste aan de meet. Misschien juicht Haussler te vroeg, op zijn Zabels.
Winnaar: Oscarito

Wibe Balt: Het is een bijzonder voorjaar geworden. Wat was het toch mooi allemaal. Een winnende Amorison hier, een verpletterende Langeveld daar. Het is al dat duistere wachten meer dan waard geweest. En het wordt alleen maar mooier. Nee, Oscar Freire gaat niet nogmaals de Primavera op zijn naam schrijven, dat zou saai en vervelend zijn. Cancellara ook niet, want hij wil niet. Pozzato gaat het weer proberen, natuurlijk, en heel wat andere Italianen. Maar, uiteindelijk komt er een duivel uit een doosje. Hij reed een schitterende Tirreno Adriatico en hij is echt geen eendagsvlieg. Nee deze sprinter, die vorig jaar al veel won, gaat geschiedenis schrijven door als eerste Argentijn ooit te winnen in Sanremo. Zijn naam is Juan José Haedo. En hij wint omdat een Brit favoriet is.
Winnaar: Juan José Haedo

André Schaminée: Waar ik de Ronde, De Hel en Luik-Bastenaken-Luik ’t liefst van start tot finish bekijk, gaat Milaan-Sanremo vaak pas een half uurtje voor de finish aan. Of helemaal niet, als zelf koersen een aantrekkelijk alternatief is. Noem me een barbaar, maar de liefde voor deze koers is nooit ontloken. Dit jaar wint Gilbert. Voor Bozic en Freire. Al zou ’t me niet verbazen als er een Australiër tussen doorkomt. Ze zijn met veel en winnen veel dit jaar. Waarom eigenlijk?
Winnaar: Philippe Gilbert

Léon Geuyen: Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik vind Milaan-Sanremo de saaiste van alle klassiekers. Het koersverloop is zo voorspelbaar dat het geen enkel probleem is om alleen de laatste 20 kilometer op tv te zien. De laatste keer dat ik op het puntje van mijn stoel zat was in 1982, toen de winnaar uit de lucht kwam vallen. Daarom hoop ik diep in mijn hart op een nieuwe stunt. Een groepje dat vroeg in de koers wegrijdt en waarvan de sterksten op de Poggio uitvechten wie de bloemen krijgt. De geruchten gaan dat Karsten Kroon in bloedvorm is, net als Peter Velits en Alexander Kolobnev. Maar het echte gevaar komt van de Italianen die meesluipen in de ontsnapping: Giovanni Visconti (had eigenlijk kunstenaar willen worden) en Marco Marcato. En omdat juichen voor Vacansoleil-renners gewoon leuk is, tip ik die laatste als winnaar. Italianen die de primavera winnen, altijd mooi.
Winnaar: Marco Marcato

Tom Rustebiel: Geen driest geslinger, evenmin vreemde kopstoten of onsportief gewring. Schitterend, hoe stijlrijk en klassevol Alessandro Petacchi zijn sprints wint. De Speer van La Spezia is als een TGV. Hij heeft niet de katachtige jump van Cavendish of Haussler, maar eenmaal op snelheid kom je er niet meer langs. Niemand kan 500 meter zo ongelooflijk hard kaarsrecht vooruit fietsen. Vorig jaar was-ie te goed, en kwam hij als derde boven op de Poggio. Demonstreren op het verkeerde moment. Petacchi heeft geleerd en daarom zien we hem dit jaar pas in de laatste 500 meter. Zijn belangrijkste vijanden treft hij in zijn eigen ploeg: de wispelturige sprintklimmers Damiano Cunego en Michele Scarponi. Deze twee mannen imponeerden in Tirreno – Adriatico, maar het is te hopen dat ze zich tussen Milaan en Sanremo in dienst stellen van Petacchi.
Winnaar: Alessandro Petacchi

Bas Van Eijk
Laatste berichten van Bas Van Eijk (alles zien)