Op de kant gaan, iedere wielerliefhebber weet wat dat betekent. Te pas en te onpas, bij een klein zuchtje wind of wanneer de renners bonensoep hebben gegeten, wordt de term gebruikt door onze NOS-jongens. Bij voorbaat verkneukelen ze zich kilometers- en kilometerslang op een wedstrijd die helemaal op de kop wordt gezet door de juiste wind, een vlakke weg in een kaal landschap waar de wind alle ruimte krijgt. Wanneer de omstandigheden goed zijn ontstaan er waaiers en wanneer een renner de juiste waaier mist, dan kan hij wel eens zwaar in de problemen komen. Meestal loopt het met een sisser af. De twee D’s zijn meester in het wekken van deze hoge verwachtingen, schatten in al hun enthousiasme de omstandigheden te rooskleurig in. En zijn dan de omstandigheden een keer goed, zoals eerder deze week, dan staan er rijen campers langs de weg die de wind breken.

Maar in de 13e etappe van Tours naar Saint-Amand-Montrond ging het dan toch echt op de kant zoals het zelden op de kant gaat in de Tour. Daarbij – en dat maakt het natuurlijk memorabel – werden een aantal favorieten het slachtoffer. De Belkins en de Omega’s speelden het slim, zaten op de goede plek en gaven op het juiste moment vol gas. De vorige keer dat zoiets gebeurde was in de Tour van 2009. Toen wist Armstrong op indrukwekkende wijze nog net aan te sluiten bij de eerste waaier en boekte tijdwinst op een aantal grote concurrenten. Froome overkwam hetzelfde. Hij was een paar meter verwijderd van de laatste man van de eerste waaier maar zag deze vervolgens, wat hij ook deed, tergend langzaam aan de horizon verdwijnen.

De beide ploegen hadden een deal gesloten; Mollema en Ten Dam de tijdwinst en Cavendish de etappe. Mollema had in deze vorm natuurlijk zonder problemen Cavendish kunnen verslaan in de sprint. Als een zeer getalenteerd acteur deed hij alsof hij voluit sprintte en niet beter kon dan die derde plaats. De hogere doelen die hij nastreeft liggen binnen handbereik.

Zondag gaan we de bergen in, berg eigenlijk. Mont Ventoux, daar zal het zeker niet op de kant gaan in de beklimming. Hoe kaal en desolaat die berg ook mag zijn.

Harry Zevenbergen
Laatste berichten van Harry Zevenbergen (alles zien)