Wie wilde gisteren niet even achter de zonnebril van Lance kijken? ‘No tears for me’, zei de zevenvoudig Tourwinnaar dan wel, maar achter de donkere glazen kon hij het waarschijnlijk niet droog houden.

We mochten het niet zien. De trekken rond zijn mond, het langzamere praten en het neergeslagen hoofd verraadden zijn gevoel. Voor die analyse was geen psychologie van de koude grond nodig. Armstrong had verloren, dat was duidelijk zat.

In de eerste bergetappe bleek hij niet sterk genoeg om een achtste Tourzege aan zijn al te grote reeks te kunnen rijgen. Boven zijn eigen krachten speelden nog hogere machten, want voor een goede Tour heb je toch ook een beetje geluk nodig. Dat zat er voor Armstrong gisteren in de etappe naar Morzine-Avoriaz niet in.

Hij belandde drie keer naast zijn fiets. Goed, hij had dan de pech dat hij net naast een vierkantebochtenrijder van Footon reed. Hij kon het ook niet helpen dat net voor hem een Baskische krabbelaar een etenszak in het wiel kreeg. Maar een scherpe Armstrong blijft ver uit de buurt van het ongeluk.

Hij was altijd een meester in het afdwingen van geluk geweest. Waarschijnlijk omdat hij met zijn totaalwielrennen niets aan het toeval overliet. Gisteren verloor de controlfreak de grip op de Tour, en vooral op een achtste Tourzege. Armstrong rijdt deze Tour nog wel uit en hij zei ook van deze laatste Ronde te willen genieten, maar de vraag is hoe. Van het Franse publiek zal hij in ieder geval niet echt gaan genieten.

Historisch gezien had hij bij een zesde Tourzege al tegengehouden moeten worden. Alle grote kampioenen werden een keer geremd door de Tour de France, maar Lance kreeg nog tot twee keer toe de kans om met de historie te spotten. Een achtste Tourzege was ook niet mogelijk.

Lance is ook maar een mens.

Het leek er in de zeven jaar dat Lance de Tour regeerde niet op, maar gisteren toonde hij toch menselijke trekken. Het was mooier geweest als hij zijn zonnebril en pet af had gedaan, en zijn vochtige ogen aan ons had getoond.

De grote gesponsorde zonnebril was misschien wel het laatste kenmerk van het totaalwielrennen van Armstrong, die zijn emoties niet wil tonen. Misschien gebruikt hij later de heldhaftige woorden van de verslagen bondscoach Bert van Marwijk nog wel: ‘We hebben net verloren, ja dat doet mij wel wat.’

Pieter van der Meer