De Tour 2010 zal ondanks het geringe tijdsverschil niet herinnerd worden als een heroïsche strijd tussen de topfavorieten-boezemvrienden. Voor een echte clash moeten we een beetje naar beneden in het algemene klassement. Protagonisten zijn Nicolas Roche en John Gadret, allebei in loondienst van AG2R.

We spreken afgelopen maandag. Op zesenhalve kilometer van de top van de Port de Balès rijdt kopman Roche, veertiende in de stand en vastberaden om enkele plaatsen te winnen, lek in de groep der favorieten. Hij vraagt het wiel van ploegmaat John Gadret. De veldrijder, drieëntwintigste én eerste Fransman in de stand, weigert obstinaat.

Wanneer Roche met een nieuw wiel opnieuw de aansluiting probeert te vinden met de kopgroep, demarreert Gadret. Het tempo in de groep der favorieten ligt eensklaps heel wat hoger. Roche moet de rol lossen.

Nicolas eindigt uiteindelijk op vier minuten van John en staat die avond pas zeventiende in het algemeen klassement, slechts twee plaatsen voor zijn ploegmaat. Die vier minuten zouden Roche een elfde plaats in het eindklassement hebben opgeleverd, in plaats van de vijftiende plaats waar hij nu staat. Het incident verleidt de Ier tot een sappige uitspraak:  “Als Gadret morgen dood wordt aangetroffen op zijn hotelkamer, zal ik de hoofdverdachte zijn.”

Dat terwijl er tijdens de tour meerdere keren per dag een reclamefilmpje van AG2R wordt getoond op France 2 met als baseline: “Nos performances sont collectives.”

AG2R zou zich beter spiegelen aan BBox Bouygues Telecom, een soortgelijke ploeg der Franse vrijbuiters. Bbox liet de gele trui voor wat het was en won twee etappes (Voeckler, Fedrigo) en de bollentrui (Charteau). Daarmee verdiende het veel meer (positieve) publiciteit dan de troepen van Vincent Lavenu – uitgezonderd de etappezege van Christophe Riblon. En daar is het in de Tour nog steeds om te doen.

Auteur: Ken Lambeets

Ken Lambeets
Laatste berichten van Ken Lambeets (alles zien)