Het is 27 mei 1995 als Oliverio Rincon Quintana zegevierend over de finish rijdt. In de veertiende rit van de Giro d’Italia laat de Colombiaanse klimmer Oostenrijker Totschnig en Zwitser Rominger achter zich. Tony Rominger (Mapei) wordt de eindwinnaar, op het podium geflankeerd door de Gewiss-renners Berzin (tweede) en Ugrumov (derde).
Terwijl je de verschillende renners- en sponsornamen leest, denk je ongetwijfeld aan het d-woord, maar daar gaan we het hier en nu eigenlijk even niet over hebben. Hoewel… Ik wil ook even de opmerkelijke 58-ste en 59-ste plaats in het eindklassement memoreren. Het zijn de nummers één en twee van zeven jaar eerder: Andy Hampsten en Erik Breukink. Wat is er met deze renners gebeurd?
Breukink komt in 1995 uit voor ONCE en is in deze Giro op papier kopman. Wordt dankzij een vluchtpoging nog een keer derde in een rit maar daar blijft het zo’n beetje bij. Nee, dan doet ploeggenoot Rincon het, met ritwinst en de vijfde plek bij de eindafrekening, een stuk beter.
Een eendagsvlieg is Rincon allerminst, op zijn erelijst staan onder andere de Classique des Alpes, Ronde van Colombia en ritten in Dauphiné, Tour, Vuelta en dus ook de Giro.
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
7 jaar eerder was Rominger 44e op 1 u 27 (http://bikeraceinfo.com/giro/giro1988.html).