Henk Prinsen - Frisol 1974Na de boekpresentatie van Fred van Slogterens deel 2 van ‘Wie de Tour niet heeft gereden…’ raak ik aan de praat met een vriendelijke zestiger. Hij zou een van de Nederlanders kunnen zijn die in de periode 1970-1988 (daar gaat deel 2 over) de Tour de France reed, schat ik in.

Het is geen grote gok want het gros van de genodigden valt in die categorie. Overigens geen echt grote namen bij de presentatie, valt op. Jongens als Knetemann en Oosterbosch is het helaas niet meer gegeven, Jan Raas wil niks meer met het wielrennen te maken hebben maar ook Zoetemelk, Kuiper, Lubberding, Winnen en Rooks schitteren door afwezigheid.

‘Geen kopmannen’, merkt de vriendelijke zestiger Henk Prinsen dan ook ietwat teleurgesteld op. Maar Prinsen is er dus wel. In 1974 en 1975 rijdt hij de Tour in het wit-groen van Frisol, en hij haalt ook tweemaal Parijs. Hij is best een beetje trots op zijn Tourdeelnames, maakt hij kenbaar.

Het bijzondere aan zijn deelname in 1974 is dat ook zijn ruim zes jaar oudere broer Wim namens Frisol aan de start staat. Wim Prinsen speelt een belangrijke rol in het door Van Slogteren opgetekende verhaal over Henk. Een dramatisch verhaal. Wim overlijdt namelijk plotseling nadat hij in december 1977 onwel wordt tijdens een partijtje voetbal met andere wielrenners. De kleine klimmer is dan pas 32 jaar oud. Vanzelfsprekend is broer Henk er kapot van. Fietsen blijft hij nog even doen maar al gauw heeft hij er genoeg van.

In de Tour van 1974 moeten de broers knechten voor Fedor den Hertog maar in de rit van Pau naar Bordeaux krijgt de jongste van de twee een enorme inzinking en kan het peloton niet meer bijhouden. ‘Het werd een lange lijdensweg, waarin hij honderdtwintig kilometer lang zwoegend voor de bezemwagen uitreed.’ Zal hij opgeven of toch niet? Hij doet het niet en dat heeft hij voor een deel aan zijn oudere broer te danken. ‘Henk maalde door (…) toen hij tot zijn verbazing plots Wimke langzaam voor hem zag rijden, steeds omkijkend om te zien of zijn broertje er al aankwam. Toen de oudste Prinsen hoorde dat Henk gelost was, had hij direct in de remmen geknepen om Henk te helpen nog op tijd binnen te komen.’ Het lukte, en de twee broers haalden beiden Parijs.

Het is zomaar een van de verhalen uit het boek waar de gedreven Van Slogteren bergen tijd en moeite in stopte. Interviewen en schrijven zijn bewerkelijke bezigheden maar oud-renners overhalen om te willen meewerken misschien nog wel meer. Niet iedereen zit er meteen op te wachten om het verleden weer op te rakelen. ‘Ik ben het blijven proberen, en het is uiteindelijk gelukt’, vertelt de auteur tijdens de boekpresentatie.

Stilzitten is er voor Van Slogteren nog niet bij. Eind juni volgend jaar, vlak voor de Tourstart in Utrecht, moet Deel 3 klaar zijn. En dan runt hij ook nog een blog…

Over Wim Prinsen verschijnt overigens vandaag een boek, in eigen beheer gemaakt en uitgegeven door Prinsen-fan Arnold Verschuren. Het boek wordt vanavond gepresenteerd tijdens het wielercafé in Raamsdonksveer.

Jos van Nierop
Laatste berichten van Jos van Nierop (alles zien)