Peter Zijerveld (De Kwakel, 16 maart 1955) was zo’n sporter die begin jaren ’80 opeens met lege handen langs de kant kwam te staan. De crisis in het wielrennen hakte meedogenloos in op het profpeloton en Zijerveld belandde tussen de brokstukken. In 1980 reed hij nog een geweldig seizoen voor het team van HB-alarmsystemen. Werd-ie vijfde in Parijs-Nice en won de bergprijs in de Ruta del Sol, prestaties die ook ploegleiders José de Cauwer en Fred de Bruyne van DAF-trucks niet waren ontgaan. Toen hij voor hun topploeg kon tekenen, twijfelde hij geen moment. In 1982 startte hij in de Tour de France in een ploeg met Hennie Kuiper en Adrie van der Poel.

Het werd een lijdensweg.

Al na de zesde etappe verliet hij de Tour vanwege een nierbekkenontsteking die hem liet rillen van de pijn. Zijerveld zag daarmee al zijn kansen voor een nieuw contract verdampen. ‘Ik werd als oud vuil aan de kant gezet. Dat ik me voor die mislukte Tour de France niet heb kunnen revancheren is een blijvend litteken op mijn sportcarrière. Ik vind dat nog altijd verschrikkelijk.’

Om zijn gezin te onderhouden moest Zijerveld opeens met bossen bloemen langs de deuren van de galerijflats in Uithoorn. Hij stond ook nog een tijdje met goedkoop gereedschap op de markt, alles om wat centen te verdienen. Toch kwam er een even plotselinge als onverwachte kans om opnieuw als topsporter zijn geld te verdienen. Een nieuwe sport was bezig om Nederland te veroveren en Zijerveld waagde zijn kans. Met succes, zo zou later blijken.

Hoe hij het toen aanpakte, was zoals hij alles aanpakt. De dingen zelf uitvinden en je daarbij niks aantrekken van wat de buitenwereld ervan denkt. Zo’n instelling is prima voor een triatleet, maar het botste soms met de toen geldende opvattingen in het wielrennen. ‘Toen ik als triatleet begon, moest ik opeens gaan zwemmen. Dat had ik daarvoor nooit gedaan. In het wielerwereldje beweerden ze vroeger dat douchen al slecht voor je is. “Van water krijg je slappe benen”, zeiden ze dan.’ Hij moet er nog altijd een beetje om lachen.

Het volledige artikel over Peter Zijerveld en zijn zoon Martijn verschijnt deze week in Transition magazine, het tijdschrift van de Nederlandse Triathlonbond en het KNWU magazine.

 

Martijn Sargentini