Plateau de Beille is slechts vier keer aankomstplaats van een Touretappe geweest. Maar elke keer was het de ritwinnaar, die uiteindelijk ook de Tourzege zou pakken. Dat belooft!

Plateau de Beille is een wintersportoord in de Franse Pyreneeën. De plaats ligt in de regio Midi-Pyrénées in het departement Ariège. Het wintersportstation ligt op een hoogte van 1780 meter, dicht bij de Spaanse grens.
De statistieken zijn indrukwekkend: Een gemiddelde over twee kilometer van bijna 10 procent, 1255 hoogtemeters in een kleine 16 kilometer én een gemiddeld stijgingspercentage van bijna 8 procent. De col doemt dan ook als een muur op, wanneer je in het dorpje Les Cabannes het marktplein opdraait.

Toch is Plateau de Beille een groentje in dit overzicht van fameuze Tourcols. Het debuut van de col in 1998 zorgde meteen voor spektakel. Marco Pantani reed er de gedoodverfde Tourwinnaar Jan Ullrich op achterstand. Het was de voorbode van wat zou volgen in de rit naar Les Deux Alpes, waar Pantani de Duitser nog meer minuten aansmeerde en daardoor de Tour kon winnen. In 2002 bereikte opnieuw een groot renner als eerste de meet op de Pyreneeënreus: Lance Armstrong. Heras en Beloki konden de Amerikaan lang volgen, maar moesten in de finale het hoofd buigen. Twee jaar later eenzelfde scenario, al was het nu Ivan Basso die Armstrong voor moest laten gaan. In 2007 was Plateau de Beille voor het laatst het decor van een schitterend schouwspel. Alberto Contador en gele trui-drager Michael Rasmussen knalden de berg op alsof het een massasprint was. Slag om slinger demarreerden Contador en Rasmussen bij elkaar weg, totdat de Deen het opgaf. Contador mocht winnen, eindwinst in de Tour was immers toch al zo goed als zeker. De uiterst pijnlijke afloop is bekend.

De steilste passage krijgen de renners na 12 kilometer voor de wielen, pieken richting 11 procent zijn geen uitzondering. In de slotkilometers stijgt de weg nog altijd meer dan 6 procent. In de regio kan het zinderend heet zijn, maar op de laatste kilometers na kunnen de coureurs beschutting zoeken in de schaduw van de pijnbomen. Soms zijn er langere stukken, dan weer een serie haarspelden.
,,Het is een moordenaar. Lang en meedogenloos, een hoge hellingsgraad, ook de hoogte en de ijle lucht werken tegen. Ook het weer is een factor, het kan er spoken,’’ spreekt een toeristengids onheilspellend.

Met dank aan Dennis Wegewijs van Cyclingthealps voor de multimediale features.

Tom Rustebiel
Laatste berichten van Tom Rustebiel (alles zien)